ترجمه الغدیر - جلد 13 صفحه 247

صفحه 247

در بر نمی گیرد، بهانه شان هم سخن آن سراینده است.

ابن کثیر در " تفسیر " خود ج 2 ص 155می نویسد: گفته اند اگر مرد چیزی راارمغان فرزندانش گرداند یا بر آنان وقف کند تنها کسانی باید از آن بهره مند شوند که یا- بی هیچ میانجی- فرزند خودش باشند یا فرزند پسرانش، و این دست آویز سخن آن سراینده است که گفته:

" فرزندان ما فرزندان پسران مایند ولی فرزندان

دختران ما فرزندان مردان بیگانه اند. " پایان

و بغدادی در خزانه الادب = گنجینه فرهنگ و سخنوری " ج 1 ص 300 می نویسد: این فراز سروده با همه آوازه ای که‌در نگاشته های نویسندگان دستور زبان و جز ایشان دارد گوینده اش شناخته نیست و عینی گفته: نگارندگان دستور زبان این فراز سروده را گواه آن آورده اند که می توان " گزاره = خبر " را پیش از نهاد- مبتدا " آورد، دانشورانی هم که به بررسی در بهره کسان از مرده ریگ ها می پردازند آن را گواه گرفته اند هم بر این که پسران پسران باید بهره ای داشته باشند و هم‌بر این که پیوند مردمان به پدران است‌به همین گونه فقه دانان در بخش " سفارش به سود فرزندان برای پس از مرگ‌خود " از آن سود جسته اند و دانشمندان معانی و بیان در زمینه همانند کردن دو چیز با این همه ندیدم‌که کسی از ایشان، گوینده آنرا شناسانده باشد.

و باز گوید: در " در شرح کرمانی بر شواهد شرح کافیه از خبیصی " (= نگاشته ای که کرمانی برای روشنگری سروده های گواه برای روشنگری خبیصی از کافیه پرداخته) دیدم می نویسد: گوینده این فراز سروده ابو فراس همام فرزدق پسر غالب است،

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه