ترجمه الغدیر - جلد 13 صفحه 61

که مهر علی را توشه ی خویش گرفته

تا آنگاه که ابری همراه با تندر غران در کار بارش و ریزش است

درود خدا بر شما باد.

پایان

نمونه ای از سروده های او و سرآغاز چکامه هایش

و هم ازگفته های او چکامه ای است پیرامون 92بیت و از آن میان

با این که ناگواری ها یکی بر جای دیگری می نشیند

و گرفتاری های جهان فریبنده برسرما می ریزد چگونه توان با تندرستی زیست؟

پایداری بر چند گانگی سرشت ها

و امید به رهائی برای مرد دشوار می نماید

ساده ترین زندگی و آنچه اکنون هست

جای چون و چرا ندارد و آن چه می رسد نیز دور نیست.

روزگار، دگر گونی هائی را در خود نهفته و- اگر بیندیشند-

در هیچ کدام از رنگ ها- برای دلدادگانش- بهره مندی به بار نمی آرد-

آن کسی که فریب زندگی را بخورد خردمند نیست،

خردمند آن است که در کارها بیاندیشد

ای نا آگاه مرگ ناآگاه نیست

هر چه خواهی زندگی کن که تو را می جوید.

بازیگری ات را آشکار کردی چرا که روزگار تو با خوشبختی و درخشندگی همراه

و نهال جوانی بس خرم و شاداب است

چون پیش آمدهای ناگوار فرا رسد

و اهریمن پیری‌بر فرشته جوانی چیرگی یابد کجا یاوری‌توانی یافت؟

گزندهائی که ها هنگام مرگ- چشم به راه جوانمرد است.