ترجمه الغدیر - جلد 14 صفحه 295

و هم می نویسد: از سروده های او که در این باره مناسب است همانست که گوید:

" به راستی علی و جعفر پشتوانه منند

در روزهای گرفتاری و درد سر

عموزاده تان را یاری کنید و دست از او مدارید

در میان برادران من‌پدر او تنها برادر پدر و مادر من است

به خدا نه من و نه هیچکس از فرزندان من که گوهر نیک داشته باشد

دست از پیامبر نخواهد داشت . "

این سه بیت در دیوان ابوطالب ص 36 نیز یافت می شود و عسکری هم آن را در کتاب الاوایل آورده و می نویسد ابوطالب به پیامبر (ص) بگذشت جعفر نیز با او بود پس دید رسول خدا (ص)نماز می گزارد و علی نیز همراهی می کند پس به جعفر گفت پسرکم تو نیز درکنار عموزاده ات نماز بگزار او هم درکنار علی ایستاد و پیامبر این را دریافت و بر آندو پیش افتاد و هر سه روی به کار خویش آوردند تا چون آن رابه پایان بردند ابوطالب شادمان برگشت‌و این سروده ها را گفت:

" به راستی علی و جعفر پشتوانه منند

در روزگار سختی و گرفتاری . . . "

و بیت هائی را یاد کرده که ابن ابی الحدید نیاورده و از آن میان:

" مائیم و این پیامبر، او را یاری می کنیم

و دشمنان را با سر نیزه ها از گرد او می زنیم . . . "

و ابوبکر شیرازی در تفسیر خود آورده که چون وحی بر پیامبر (ص) نازل شده به مسجد الحرام درآمد و به نماز ایستاد، علی(ع) که آن هنگام 9 ساله بود بر او بگذشت پس وی را آواز داد علی به نزد من آی او اجابت کرد و روی به وی آوردپس پیامبر به او گفت من رسول خدایم بویژه به سوی تو و بر همگان از مردم پس