ترجمه الغدیر - جلد 17 صفحه 271

عثمان با اینکه قانون اسلام را میشناخت آنرا ترک کرد، و با سپردن مقامات دولتی به بدترین افراد میخواهد مردم پاک و صالح را بفریبد واز راه بدر سازد.

ولید اطلاع پیدا کرد و به عثمان گزارش داد. عثمان درجوابش نوشت:

عمرو بن زراره بیابانگرد سبکسر است. او را به شام تبعید کن، تا پیش مالک اشتر و اسود بن قیس بن یزید برود. قیس بن یزید عموی اسود بن قیس بود و اسود از او بزرگ تر بود. قیس بن قهدان در آنوقت این شعر را سرود:

به خدای یگانه، پروردگار کعبه سوگند، سوگندی موکد

که در نهان و آشکار جویای پاداش او هستم

بدینکار که میکوشم تا ولید و رفیقش عثمان پسر عفان

را که تکیه گاه گمراهگرای است از حکومت بر کنار سازم

ابن اثیر میگوید: سراینده این شعر نیز از کسانی است که عثمان از کوفه به دمشق تبعید کرد ".

امینی گوید:

نظریه این صحابی کاملا روشن است، و با نظر سایر اصحاب متوافق و همسان است.

نظریه صعصعه بن صوحان رئیس قبیله عبد القیس

ابن عساکر مینویسد: " عثمان بالای منبر بود. صعصعه برخاسته به او گفت: ای امیرالمومنین‌از راه اسلام بگشتی بر اثر آن ملت تواز راه اسلام منحرف گشت. به راه راست آی تا ملت به راه راست (اسلام) درآید.