ترجمه الغدیر - جلد 17 صفحه 284

میتوان گفت که اینها همه بی اساس و دروغ و ساختگی است، و عثمان از آنها خبر نداشته است، و خود را خوب میشناخته و چنانکه قرآن میفرماید:

انسان هر چند عذر و بهانه آورد باز خویشتن را بخوبی میشناسد و از کردارش آگاه است.

اشعاری در تایید آنچه گذشت

بلاذری این شعر را از " ابو منقذ "- که در جنگ جمل در سپاه امیرالمومنین بوده- آورده است.

دیده‌ای گریان باد که بر عثمان بگرید

بر عثمان که صفحات قرآن را پراکند

و در حالی که قانون اسلام را رها کرده

و خواست خویش را بکار می بست، و جنگی خونین بمیراث نهاد.

بدرگاه خدای رحمان از دین و شیوه نعثل و

پسر ابوسفیان- این دو مردک- بیزاری میجویم

این ابیات به این غریره نهشلی و حباب بن یزید مجاشعی نیز نسبت داده شده است.

علی بن غدیر غنوی- یا بگفته ای اهاب بن همام مجاشعی- چنین سروده است:

ترا بجان پدرت دروغ نگو!

حقیقت این است که از خیر (و عمل دینی) جز اندکی نمانده است

مردم را از دین بدر برده اند

و عثمان شر مستمری بر جای نهاده است