ترجمه الغدیر - جلد 20 صفحه 2

به درآمدی که وارد خزانه می شود بیندیشیم ملاحظه‌خواهیم کرد که کمکی برای مسلمانان است و مددی. آنگاه به اطرافیانش دستور داد: دیه آنهارا پانصد دینار قراردهید. ابن کثیر در تاریخش می نویسد " زهری می گوید: سنت براین قرار داشت که دیه افراد اقلیت های مذهبی‌تحت حمایت مسلمانان برابر بادیه مسلمان باشد. و معاویه نخستین کسی بود که آن را کم کرد و به نصف رسانید و نصف‌آن را خود برداشت ".

در جلد هشتم نوشتیم‌که دسه اهل ذمه، در دوره پیامبر (ص) برخلاف پندار " زهری " یکهزار نبوده است‌و این را از ائمه مذاهب اسلامی جز ابوحنیفه کسی نگفته است، و اولین کسی که آن را یکهزار مقرر داشته عثمان بوده است. به هر حال کار معاویه شامل سه بدعت است:

1- دیه را هزار دینار گرفته‌است.

2- آن را میان میراث بران مقتول وخزانه عمومی به یکسان تقسیم کرده است.

3- بفرض که دیه به موجب سنت یکهزاربوده و خزانه عمومی از آن سهم داشته باشد، نباید سهم بیت المال را در آخر بردارد، و این کار سومین بدعت بوده است.

به به! به خلیفه ای که هیچیک از جنبه های یک حکم شرعی رانمی داند یا می داند و معذلک بازیچه هوسبازی خویش می گرداند و ارزشی برای قانون اللهی قائل نمی شود و حد مقدسی‌برای مقررات الهی نمی شناسد و می گوید: اگر درباره دیه... بیندیشم ملاحظه خواهیم کرد... و هیچ اعتنایی به حکم خدا نمی نماید و نه دغدغه ای از این به دل راه نمی دهد که هر چه را خود می خواهد و می پسندد به شریعت الهی منسوب‌دارد، و از بدهتگزاری نمی هراسد در حالی که خدای متعال درپند متین و خردمندانه الهی- قرآن مجید- می فرماید: " اگر پاره ای گفته ها و نظریات را به افترا به ما ببندد قطعا دست راست او را بچنگ قدرت