ترجمه الغدیر - جلد 20 صفحه 62

گرفته ام و نه در پی اختلافم. من از خدا در مورد ترک آن از تو و از دارودسته ات نگرانم از حزب ستمکاری که مقدسات را پایمال می سازد و خون ناحق می ریزد، حزب ستمکار و همدستان شیطان مطرود...

نامه معاویه به عبدالله بن جعفر

... می دانی که ترا بر دیگران ترجیح می دهم و نسبت به تو و خانواده ات نظر خوبی دارم. درباره تو خبر نا خوشایندی به من رسیده است. اگر بیعت‌کنی سپاسگزاری خواهد شد و اگر خودداری‌نمائی مجبور خواهی گشت. والسلام. عبدالله بن جعفر در جوابش چنین نوشت:

... نامه ات رسید، و آنچه را نوشته ای که مرا بر دیگران ترجیح می دهی دانستم. اگر چنین کنی خودت را بسعادت رسانده ای، و اگر خودداری نمائی نسبت به خودت کوتاهی نموده ای، اما این که نوشته ای مرا مجبور کنی ما قبلا تو را و پدرت را مجبور کردیم به اسلام در آید تا بی رغبت و از ره اضطرار مسلمان گشت. والسلام.

نامه معاویه به عبدالله بن زبیر

برای عبدالله بن زبیر این ابیات را فرستاد:

مردان بزرگوار را دیده ام که چون از ره بردباری

دست از ایشان بردارند نسبت به آن بردبارحقشناسی می نمایند

مخصوصا اگر آنکه گذشت کرده در عین قدرت کرده باشد

که در این صورت باید بیشتر حقشناسی و تجلیلش کرد

توپست نیستی تا کسی که سرزنشگر تو است ترا

به خاطر کرداری که بروز داده ای سرزنش نماید

بلکه حقه باز ناخالصی هستی که جز دغلی و

نادرستی نمی شناسی‌و قبل از این ابلیس هم با آدم دغلی کرده است