ترجمه الغدیر - جلد 21 صفحه 119

صفحه 119

و از آنجا نیز بیرون کردند ". وی در آنجا مریض شد و همانجا کشته و شهید شد.

" ابن تیمیه " در " منهاج " خود 207:2 می نویسد: " گروهی فضایلی برای معاویه نقل کرده و احادیثی از پیغمبر صلی الله علیه و اله در آن باره روایت نموده اند، که همه آنها دروغ است ".

" فیروز آبادی " در پایان کتاب " سفرالسعاده " و " عجلونی " در " کشف الخفاء " ص 420، در باب " فضائل معاویه نوشته اند: " حدیث صحیحی در این باره وجود ندارد">

"عینی " در " عمده القاری " می نویسد: " هر گاه بگویی که در فضایل معاویه احادیث فراوانی هست، گویم آری، ولکن هیچیک از آن احادیث از طریق اسناد صحت ندارد و صحیح نیست ". اسحاق بن راهویه و نسائی و دیگران نیز همین مطلب را ذکر کرده اند و بیهوده نیست که بخاری عبارت " باب ذکر معاویه " آورده و نگفته " فضیلت و یا منقبت معاویه ".

" شوکانی در " فوائد المجموعه " می نویسد: " حافظان حدیث، همگی اتفاق دارند، بر اینکه هیچ حدیثی در فضیلت معاویه صحت ندارد ".

آری، غلوی که در دوستی این مرد به عمل آمده، موجب شده که فضائل دروغینی برای این مرد بسازند، که ساحت اقدس پیامبر صلی الله علیه و اله منزه و پاک است از اینکه چیزی از آن قبیل بفرماید، بلکه این احادیث بدست بافندگانی بافته و ساخته شده که چهره انسانیت از قبول آن سرباز می زند. و " محمد بن عبدالواحد ابو عمر " غلام " ثعلب "، رساله ای در فضایل این آدم، این مردی که دامنش به رذائل گوناگون آلوده است، پرداخته و چنانکه " ابن حجر " در " لسان المیزان " 374: 1 ذیل نام " اسحاق بن محمد سوسی " نوشته است.

" این مرد، موضوعات زشتی در فضائل معاویه آورده، که عبید الله سقطی هم

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه