ترجمه الغدیر - جلد 22 صفحه 310

سید حسین رضوی

اشاره

- خرمی عهد دوستان را، در ناحیه " ذی سلم " بیاد بیاور، و آن جای آرام بخش و نوازشگری، که بین درختان " بان " و زیبائیهای دیگر قرار داشت.

- چه زیبا است که بزرگان همه طوایف وحجاز، همه گرد آیند. بسا اندوهان که با این اجتماع برطرف می شود.

- ای دوست، در سرزمین و مسکن آنان. اندکی بیارام، تا آتش دل شیفته ات را که از درد و غم شعله گرفته است فرونشانی.

این قصیده بدیعیه، 143 بیت دارد، که در آن نبی بزرگوار صلی‌الله علیه و اله را می ستاید، و در ضمن آن می گوید:

- آن برادر پیامبر، امیر مومنان، پدر امام حسن و حسین- صلوات الله علیهم-، آن شخصیتی که‌باب علم، و دارای اخلاق و کردار برجسته ای بود.

- در پنهانی و آشکار، یار و همکار او بود. و در داوری وهمه اندیشه ها، او را تصدیق می کرد.

- از پیامبر برگزیده خدا، درباره او، فضیلتی بزرگ روایت شده، فرمود: " هر که را من مولای او باشم، علی پیشوا و مولای اوست " پس به دامن چنین پیشوایی چنگ بزن.