تحقق غدیر و دستاوردها صفحه 30

هر جسم داغ منبع حرارتي دارد كه از آن گرما مي‌گيرد و به محض دورشدن از آن، دماي جسم تدريجا كاهش مي‌يابد. اگر به ظرفي كه روي آتش قرار دارد دست بزنيم، دست‌مان مي‌سوزد، ولي به محض خاموش شدن آتش، دماي ظرف رو به كاهش مي‌نهدتا جايي كه پس از گذشت اندك زماني به سادگي مي‌توانيم دست خود را درون ظرف بگذاريم، بدون آن كه آسيبي ببينيم. از دست دادن عزيزان و نزديكان براي همگان جان‌سوز و با رنج بسيار همراه است. كسي كه داغ عزيزي را مي‌بيند در روزهاي اول، ضربه بزرگي را متحمل شود و چه بسا از حالت طبيعي خارج شده، دچار اختلال شود و غذا نخورد و حتي نخوابد، اما با گذشت هفته‌ها و ماه‌ها گَرد فراموشي بر اين مصيبت مي‌نشيند و سوگ به فراموشي سپرده مي‌شود و رنجْ التيام مي‌يابد. سوزناك‌ترين مصيبت‌ها و جان‌كاه‌ترين سوگ‌ها پس از گذشت سال‌ها فراموش مي‌شوند و در لابلاي پيچ و خم زندگي روزمره از ياد مي‌روند و به خاطره تبديل مي‌شوند.

در اين ميان تنها يك سوگ است كه هيچ گاه با گذشت زمان از يادها نمي‌رود و فروغ آن هرگز به خاموشي نمي‌گرايد. همه ساله چند روز مانده به ماه محرم، كوي و برزن جامه سياه مي‌پوشد و مردمان در تكاپوي برپا كردن خيمه عزاي امام حسين عليه السلام مي‌افتند و دل‌هاي همگان حال و هواي ديگري پيدا مي‌كند و شور حسيني و سوز عاشورايي چون آتشي از زير خاكستر دل سر بر مي‌كشد و شعله مي‌گيرد.

از روايت پيش‌گفته برمي‌آيد كه اين سوز و حرارت از ويژگي‌هاي اهل ايمان است، زيرا در آن نيامده است: «در دل انسان‌ها» يا «در دل مردم». از اين روي شور و حال حسيني كه در دل‌هاي مؤمنان آشيانه دارد، به درجات ايمان وابسته است و به نسبت آن كم و زياد مي‌شود و هر مؤمن و دوستدار اهل بيت عليهم السلام آن را در وجود خود مي‌يابد. اين مصيبت عظيم به ظاهر، در 1358 سال پيش رخ داد، ولي حرارت آن همچنان در جان‌هاي مؤمنان جاي دارد.

متولي عزاي حسيني‌

در بعضي نقل‌ها آمده است: حضرت زهرا عليها السلام متولي تجديد عزاي فرزندشان حضرت سيدالشهدا عليه السلام مي‌باشند. هر چند همه پيشوايان معصوم عليهم السلام در كارهاي فروبسته مردمان گشايش مي‌آورند، ولي هر يك نقش ويژه‌اي دارند. در همان نقل آمده است: حضرت زهرا عليها السلام در ماه محرم جامه‌اي را كه سيدالشهدا عليه السلام هنگام شهادت به تن داشتند، در فضا مي‌آويزد و بدين ترتيب سوگ و اندوه او را تجديد مي‌كند. مسلماً اين حادثه در شمار امور غيبي است كه چشم ما آن را نمي‌بيند، ولي فراموش نكنيم كه آثار امور ناديدني و نشنيدني به مراتب بيش از ديدني‌هاست. عقل انسان نيز ناديدني است، ولي آثار بسيار دارد كه بر آن دلالت مي‌كند. جاذبه زمين كه ريشه در قرآن كريم دارد،(132) نيز ديده نمي‌شود، ولي اگر اين جاذبه نبود همه ما در فضا معلق بوديم. پيراهن خون آلوده فرزند رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم نيز - هر چند قادر به ديدن آن نباشيم - حقيقتي ثابت و قطعي است و اندوهي كه در هستي مي‌پراكند و در دل‌هاي مؤمنان ايجاد مي‌كند انكارناپذير است.

درباره عزاداري امام حسين عليه السلام نكات چندي به ذهن مي‌رسد كه عزاداران سيدالشهدا عليه السلام خوب است آنها را رعايت كنند.

دوري از گناه‌

نكته‌اي كه پيش از هر چيز بايد بدان توجه داشت دوري از گناه است.

دوري از گناه هميشه ضرورت دارد و اين ضرورت در ماه محرم و براي عزاداران حسيني شديدتر است. بايد از هر گناه - هر چند كوچك به نظر آيد - دوري جست و صد البته لازم است پيش از اين، محرمات و گناه‌ها را شناخت، زيرا كسي كه مرز حلال و حرام را نمي‌شناسد و به اندازه لازم در اين زمينه معرفت حاصل نكرده است نمي‌تواند خود را از در افتادن در چاه معصيت نگاه دارد. بدين منظور لازم است انسان محرمات نامشهور را نيز بياموزد و از آنها دوري كند. براي مثال كمك به ستمگران و خير رساندن به آنها به هر شكل، از جمله حرام‌هايي است كه كم‌تر شناخته شده است.

صفوان جمّال، از اصحاب امام صادق عليه السلام و حضرت موسي بن جعفر عليه السلام بود و از آن رو «جمّال» (شتربان) خوانده مي‌شد كه شغل شترباني داشت و از راه كرايه دادن شترهايش به مسافران روزگار مي‌گذراند. حضرت موسي بن جعفر عليه السلام روزي به او فرمودند: