تحقق غدیر و دستاوردها صفحه 74

مرد شامي باشنيدن سخنان امام حسن عليه السلام بي‌اختيار گريه كرد، سپس گفت: گواهي مي‌دهم كه تو خليفه [برگزيده] خدا در زمين او هستي و خدا نيك‌تر مي‌داند رسالت خود را در كجا [به وديعت] نهند. [بدان كه] تو و پدرت مبغوض‌ترين خلق خدا نزد من بوديد و اينك بهترين خلق خدا نزد مني.

آن‌گاه مركب خود را به سوي [خانه] حضرت مجتبي عليه السلام گرداند و پس از آن كه مدتي ميهمان آن بزرگوار بود، با اعتقاد كامل خانه حضرتش را ترك گفت».(287)

او با خدا، پيامبر خدا و جانشينان آن‌حضرت عناد نداشت، بلكه تحت تأثير تبليغات دشمن مكار، اين‌سان گرفتار تعصب كوركورانه شده بود و هنگامي كه به حقيقت پي برد، باتمام وجود تغيير عقيده داد و دل در گرو كانون حق و حق‌جويي، يعني خاندان رسالت، به ويژه امام حسن مجتبي عليه السلام نهاد. حال اگر امام عليه السلام با وي به مقابله مي‌پرداخت، به يقين آن شامي، كينه‌توزتر از سابق به شهر و ديار خويش باز مي‌گشت، اما اينك او به شهر خود بازگشت تا بزرگواري امام حسن عليه السلام و اميرالمؤمنين عليه السلام را به اطلاع مردم شام برساند و دروغ‌سازي‌هاي حاكم اموي شام را برملا كند.

راه‌يافته نامْ آشنا

همان طور كه در صحبت‌هاي پيشين بيان شد، محمدبن مسعود عياشي (صاحب تفسير عياشي) براي اهل علم، نامي آشناست. او ابتدا از عامه و پركوشش بود و درباره ابوبكر، عمر، عثمان و معاويه كتاب‌هاي مستقلي نوشت و چنانچه كتاب‌هاي تراجم و رجال را كه از وي نام برده‌اند مطالعه كنيد، خواهيد ديد كه او به‌وسيله جوانان دانش‌آموخته شيعي و در پي سعي فراوان آنان شيعه شد و در شمار ثقات علماي شيعه قرار گرفت. نوشته‌اند كه پدر عياشي بازرگان و ثروتمند بود. چون از دنيا رفت سيصدهزار دينار (بيش از يك تن) طلا از خود براي اين فرزند به ارث گذارد. عياشيِ فرزند - بنا به نقل تاريخ - تمام آن ثروت بزرگ را در راه ترويج مكتب اهل بيت عليهم السلام به مصرف رساند. آن زمان كه در بغداد وجود شيعه كم بود، عياشي در بغداد مدرسه‌اي ساخت و شاگرداني پرورش داد. اين شاگردان به «غلمان العياشي؛ جوانان (دست‌پروردگان) عياشي» شهرت يافتند و «كشّي» (288) صاحب رجال يكي از چهره‌هاي برجسته اين مدرسه بود. حال اگر رجال كشي را از كتب رجالي شيعه حذف كنيم، ده‌ها و ده‌ها روايتي كه او «صحيح» خوانده و توثيق نموده است از دست خواهيم داد، چراكه مدرك ديگري كه صحت آنها را اثبات كند نداريم و در اين صورت نمي‌توان براساس آنها فتوا داد. لذا پاداش بخش قابل‌توجهي از مسائلي كه در رساله‌هاي عمليه آمده است و بدان‌ها عمل مي‌كنيم، در نامه مرحوم عياشي ثبت مي‌شود.

نتيجه‌

مسلّم اين است كه انسان‌هاي منحرف در صورتي كه معاند نباشند، شايستگي خوب شدن و در راه صحيح قرارگرفتن را دارند. بنابراين انسان بايد از تمام فرصت‌هاي: زماني، مكاني، فرهنگي و تبليغي استفاده كرده، به خودسازي و ارشاد ديگران بپردازد تا خطاب الهي «أقيموا الدين» را تحقق بخشد. وانگهي نبايد از سرباززدن افراد نوميد و هراسان شد كه در نهايت چون حقيقت را بشناسند سر بدان خواهند نهاد.

خوب مي‌دانيم كه چشم اميد مردم اين روزگار به دست با كرامت امام كريم و مهربان حضرت ولي‌عصر - عجل اللَّه تعالي فرجه الشريف - است، پس براي موفقيت، دست به دامان حضرتش اندازيم تا از عنايات و مدد كريمانه‌اش بهره‌مند شويم.

اميدوارم به بركت اهل بيت عليهم السلام، به ويژه آقا امام زمان - عجل اللَّه تعالي فرجه الشريف - در تمام روزگاران، به‌خصوص در اين ماه مورد عنايات حضرت صاحب الأمر - عجل اللَّه تعالي فرجه الشريف - قرار گيريم. ان شاء اللَّه.

وصلي اللَّه علي محمد وآله الطاهرين‌