تحقق غدیر و دستاوردها صفحه 75

خودشكيبي(289)

خودشكيبي(289)

بسم اللَّه الرّحمن الرّحيم

الحمد للَّه رب العالمين وصلّي اللَّه علي محمد وآله الطاهرين

ولعنة اللَّه علي أعدائهم أجمعين‌

درآمد

در قسمتي از نامه حضرت امام صادق عليه السلام به اصحاب‌شان چنين آمده است:

صبّروا النّفس علي البلاء في الدّنيا فإنّ تتابع البلاء فيها والشّدة في طاعة اللَّه وولايته وولاية من أمر بولايته خيرٌ عاقبة عند اللَّه في الآخرة من ملك الدّنيا وإن طال تتابع نعيمها وزهرتها وغضارة عيشها؛(290) نفس خود را به شكيبايي عادت دهيد، چرا كه بردباري، در برابر بلاهاي گوناگون و سختي [بر خود هموار كردن]اطاعت خدا و [پذيرش]ولايت او و ولايت اولوا الامر[چنان پاداشي] در سراي آخرت [دارد كه]از تمام دنيا ونعمت‌هاي پياپي وخوشي و شادخواري پيوسته و گواراي آن بهتر است.

حضرت به خود شكيبي فرمان داده‌اند، زيرا نفس به خودي خود حالت صبر ندارد، بلكه همچون شعله آتشي است كه هماره در حال زبانه كشيدن و بر همه جوارح انسان مسلط است و كساني كه به بيراهه كشيده مي‌شوند اسير نفس سركش خود هستند. قرآن كريم در توصيف چنين نفسي مي‌فرمايد:

« … إِنَّ النَّفْسَ لَأَمَّارَةٌ بِالسُّوءِ … »؛(291) همانا نفس قطعاً به بدي امر مي‌كند.