کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 1805

صفحه 1805

ز برق تيغ زبانم، سپهر آينه فام زند معاويه در آتش جهنم سر

چو ذوالفقار علي (ع)، سر برآورد ز نيام به مدعي، كه مسما به اسم الله است

به نور معرفت ذوالجلال و الاكرام به گوهر صدف كاينات، يعني دل

به انبياي عظام و، به اولياي كرام كه در حريم دلم، داشت بامداد ازل

فروغ روشني اهل بيت (ع)، جا و مقام (فغاني) از ازل آورده، مهر حيدر و آل (ع)

به خود نساخته از بهر التفات عوام سفينه‌ي دلم از مدح شاه، پر گهر است

گواه حال بدين علم، عالم العلام به طوف كعبه‌ي اسلام، تا چو اهل صفا

كبوتران حريم حرم، كنند مقام خميده باد قد خارجي، چو حلقه‌ي نون

شكسته باد دل ناصبي، چو گردن لام