کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 2311

صفحه 2311

خنثي شدن توطئه قتل حضرت

خداوند تعالي پيامبرش را از اين توطئه آگاه ساخت و وعده‌ي حفظ او را داد. منافقين در گروه چهارده نفري خود پيشاپيش قافله رفتند و در محل موعود- كه پايان سربالايي قُلّه‌ي هرشي و آغاز سراشيبي كوه بود- در ظلمت شب حاضر شدند و شترهاي خود را در كناري خوابانيدند. سپس پشت صخره‌ها، هفت نفر در سمت راست جاده و هفت نفر در سمت چپ به كمين نشستند. اين در حالي بود كه ظرفهاي بُشكه مانند بزرگي را نيز همراه خود برده بودند و آنها را پر از ريگ و شن كرده بودند تا براي رماندن شتر آنها را از پشت سر در سراشيبي كوه رها كنند.

همين كه شترِ پيامبر صلي اللَّه عليه و آله به قله‌ي كوه رسيد و خواست راه را به سمت پائين

[صفحه 78]

در پيش گيرد، منافقين سنگهاي بزرگ و ظرفهاي پر از شن را كه بالاي پرتگاه قرار داده بودند رها كردند. سنگها به طرف شترِ حضرت به حركت در آمد و نزديك بود به شتر اصابت كند و يا مركب حضرت بِرَمَد.

پيامبر صلي اللَّه عليه و آله با يك اشاره به شتر فرمان توقف دادند و اين در حالي بود كه حذيفه و عمار، يكي افسار شتر حضرت را در دست داشت و ديگري از پشت سر شتر را راهنمايي مي‌كرد.

با توقف شتر، سنگها رد شده به سمت پائين كوه رفتند و حضرت سالم ماندند. منافقين كه از اجراي دقيق نقشه مطمئن بودند از كمينگاهها بيرون آمدند و با شمشيرهاي آخته به حضرت حمله كردند تا كار را تمام كنند. ولي عمار و حذيفه شمشيرها را كشيدند و با آنان در گير شدند، تا بالأخره آنان را فراري دادند.

منافقين به پشت سنگها پناه آوردند و با استفاده از تاريكي شب هر يك به گوشه‌اي خزيدند تا پس از فاصله گرفتن پيامبر صلي اللَّه عليه و آله بر سر شترهاي خود روند و به قافله ملحق شوند.

براي آنكه نسلهاي آينده بدانند رؤساي منافقين در آن روز چه كساني بودند و بسياري از توطئه‌هاي بعد از پيامبر صلي اللَّه عليه و آله را براحتي تحليل كنند، در همان تاريكي شب حضرت اشاره‌اي فرمودند و ناگهان نوري تابيد و فضا را براي لحظاتي روشن ساخت. حذيفه و عمار چهره‌هاي چهارده نفر را كه در اين سو و آن سوي سنگها پنهان شده بودند به چشم خود ديدند و حتي شترانشان را ديدند كه در گوشه‌اي خوابانيده بودند. اين چهارده نفر عبارت بودند از: ابوبكر، عمر، عثمان، معاويه، عمروعاص، طلحة، سعد بن ابي‌وقاص، عبدالرحمن بن عوف، ابوعبيدة بن جراح، ابوموسي اشعري، ابوهريرة، مغيرة بن شعبة، معاذ بن جبل، سالم مولي ابي‌حذيفه.

پيامبر صلي اللَّه عليه و آله مأمور بود با آنان درگير نشود، زيرا در آن شرائط حساس فتنه‌اي بپا مي‌شد و زحمات گذشته در معرض خطر قرار مي‌گرفت.