کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 2489

صفحه 2489

اهل سقيفه غافل از اين بودند كه خداوند تعالي حافظ غدير و پيامبر صلي اللَّه عليه و آله مبلغ غدير و امامان عليهم‌السلام صاحب غديرند و در اين جنگ پيروزند. ياران غدير نيز به انتخاب صاحبان غدير لياقت عضويت در لشكر غدير را پيدا مي‌كنند.

در اولين درگيري بر سر غدير يعني غوغاي سقيفه، كه در واقع ميدان جنگ تن به تن و نابرابر بين غديريان و اهل سقيفه بود؛ غديريان با آنكه مغلوب شدند ولي با حضور صاحب غدير توانستند به بهترين وجهي حقايق را بازگو كنند و حجت را براي نسلهاي آينده تمام كنند. صف غديريان كه اول سه نفر بودند، كم‌كم در اثر همين حسن تدبير به هفت نفر و همچنان تا عدد ميليوني و ميلياردي رسيدند.

غدير در جمل و صفين و نهروان

اگر همان سقيفه‌ي روز اول بود هرگز روزي پيش نمي‌آمد كه اميرالمؤمنين عليه‌السلام را پس از 25 سال مردم به التماس براي خلافت فراخوانند. اين اثر كارهايي بود كه در روز سقيفه از طرف غديريان انجام شد. همين روزها بود كه به صف‌آرايي‌هاي جمل و صفين و نهروان انجاميد.

اگر چه در سقيفه نوبت به صف‌آرايي نرسيد و غديريان فوراً مغلوب شدند و حتي چهل نفر غديري پيدا نشد، ولي در جنگهاي سه‌گانه‌ي اميرالمؤمنين عليه‌السلام صاحبانِ شمشيرهاي بسياري- با درجات اعتقادي متفاوت- در ركاب حضرت بودند كه فقط پنج هزار نفر شرطة الخميس [621] يعني فدائيان غدير بودند كه معناي مولي و صاحب اختياري اميرالمؤمنين و اطاعت مطلق از مقام ولايت مطلقه را در آنجا به نمايش گذاشتند.

يكي از آنان اصبغ بن نباته بود كه وقتي از او مي‌پرسند: منزلت اميرالمؤمنين عليه‌السلام نزد شما در چه حدي است؟ مي‌گويد: ما شمشيرها را بر دوش گرفته‌ايم و بر هر كس كه او اشاره كند فرود مي‌آوريم … ! [622].

[صفحه 307]

چهره‌هاي سقيفه در برابر غدير

اهل سقيفه كه روز اول يك چهره بيشتر نداشتند اينك به سه چهره‌ي شاخص و صدها چهره كه تحت همان سه چهره خلاصه مي‌شد به جنگ غديريان آمده بودند. اينان كه در روز اول باطن خود را كتمان مي‌كردند و فقط پشت سر غاصبان به نفع آنان شعار مي‌دادند، اكنون جهت‌گيري هم نمودند و نشان دادند كه براي چه به نفع اصحاب سقيفه شعار مي‌دادند.

گروهي بودند كه پيشاني‌ها از عبادت پينه بسته و ظاهر زاهدانه‌اي داشتند ولي با اين همه در مقابل علي عليه‌السلام بودند. گروهي اشخاص رياست طلب بودند كه در مقابل علي عليه‌السلام قرار گرفته بودند. گروهي مال‌پرست بودند و به جنگ علي عليه‌السلام آمده بودند. گروهي عياش بودند و در برابر اميرالمؤمنين عليه‌السلام قرار گرفته بودند. گروهي اظهار محبت شديد نسبت به اسلام و پيامبر صلي اللَّه عليه و آله مي‌كردند و با اين همه در مقابل صاحب غدير ايستاده بودند!! گروهي بغض و عناد خود را نسبت به پيامبر صلي اللَّه عليه و آله نيز كتمان نمي‌كردند. عده‌اي مباني تازه كه صراحت در ضديت با قرآن و پيامبر صلي اللَّه عليه و آله داشت مطرح مي‌كردند و در عين حال خود را وفادار به اسلام مي‌دانستند و از همان ديدگاه به جنگ اميرالمؤمنين عليه‌السلام آمده بودند.