کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 2564

صفحه 2564

مثالب‌النواصب (ابن شهر آشوب)، نسخه‌ي خطي: ص 63.

همانگونه كه «غدير» پرچمي بر بلنداي تاريخ است كه از آن نور سبز «علي ولي اللَّه» مي‌درخشد، مسجد غدير هم تيري به چشم دشمنان ولايت بوده كه بناي گِل و آجري آن به عنوان سندي زنده از غدير در قلب صحرا مي‌درخشيد. از همين جاست كه دشمنان كينه توز علي عليه‌السلام كه درِ خانه‌اش را آتش زدند و تابعان آنان در طول قرنها هرگز چشم ديدن چنين بناي اعتقادي- تاريخي را نداشتند.

آثار مسجد غدير كه توسط پيامبر صلي اللَّه عليه و آله و اصحابش علامت گذاري شده بود، اولين بار به دست عمر بن الخطاب از ميان برده شد و علائم آن محو گرديد.

بار ديگر در زمان اميرالمؤمنين عليه‌السلام احيا شد ولي پس از شهادت آن حضرت، معاويه سارباني را با دويست نفر فرستاد تا آثار غدير خم را با خاك يكسان كنند!

در زمانهاي بعد بار ديگر مسجد غدير بنا شد و از آنجا كه در كنار جاده‌ي حجاج قرار داشت محلي معروف بود و حتي تاريخ نگاران و جغرافي نويسانِ سنّي هم آن را

[صفحه 352]

نام برده و محل آن را تعيين كرده‌اند.

تا صد سال پيش مسجد غدير بر پا بوده و با آنكه در منطقه‌ي مخالفان بوده ولي رسماً محل عبادت و به عنوان مسجد غدير معروف بوده است، تا آنكه آخرين ضربه را وهابيها زده‌اند. آنان دو اقدام كينه توزانه براي از بين بردن مسجد غدير انجام داده‌اند: از يكسو مسجد را خراب كرده و آثار آن را از بين برده‌اند، و از سوي ديگر مسير جاده را طوري تغيير داده‌اند كه از منطقه‌ي غدير فاصله‌ي زيادي پيدا كرده است.

محل كنوني مسجد غدير

مجله تراثنا: شماره‌ي 21 ص 5 تا 22.