کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 2665

صفحه 2665

چون صاحب خلافت و ولايت ، به منصب جانشيني پيامبر (ص ) معين شد، شايسته بود كه تاجگذاري كند، همچنانكه سلاطين و اميران عادت دارند.

تاجهاي زرين و جواهرنشان ، از نشانه هاي پادشاهان ايران بود و عرب ، عمامه را جايگزين تاج ساخته بود. جز بزرگان و اشراف ، عمامه بر سر نمي نهادند و ديگران بيشتر در صحرا و دشت ، سر برهنه بودند، يا كلاه بر سر داشتند. عمامه نزد عرب ، به منزله تاج نزد ديگران بود. از اين رو از پيامبر اكرم (ص ) نقل شده است كه عمامه ها، تاجهاي عرب است (العمائم تيجان العرب )(27) و به عمامه ، تاج مي گفتند و افراد اندكي عمامه داشتند و هرگاه مي خواستند كسي را به سروري و بزرگي برسانند عمامه اي سرخ بر سرش مي نهادند. از لقبهاي پيامبر نيز يكي (صاحب التاج ) است ، يعني صاحب عمامه .(28)

بر اين اساس ، رسول خدا (ص ) در روز غدير، اميرالمؤ منين را به شكل خاصي عمامه بر سر نهاد كه نشانگر شكوه و جلوه او باشد. به دست مباركش ، عمامه مخصوص خودش را (به نام سحاب ) در برابر ديدگان آن جمع انبوه ، بر سر علي (ع ) نهاد، تا نشان دهد كه اين تاجدار، همچون خود رسول الله ، حاكم و فرمانرواست ، جز اين كه ابلاغگر از سوي آن حضرت و جانشين پس از اوست . از خود علي (ع ) روايت است كه : پيامبر اكرم روز غدير خم بر سر من عمامه گذاشت و يك طرف آن را از پشتم آويخت (و در نقل ديگر: يك طرف آن را روي دوشم انداخت )... خداوند، روز جنگ بدر و حنين ، مرا با فرشتگاني امداد كرد كه اين عمامه را بر سر داشتند. نيزاز او روايت است كه چون حضرت رسول (ص ) عمامه بر سر علي (ع ) نهاد، فرمود: برو، رفت ، فرمود: بيا، آمد. آن گاه روي به اصحاب فرمود: تاج فرشتگان نيزهمين گونه است .(29)

اين روز تاجگذاري ، فرخنده ترين روز در اسلام و بزرگترين عيد براي مواليان اميرالمومنين (ع ) است . و در عين حال ، يكي ازعوامل و انگيزه هاي كينه توزي ناصبي ها با علي (ع ) است .

تذكر:

(مولف بزرگوار، علامه اميني (ره ) پس از اين بحث ، سخن مبسوطي پيرامون سند حديث دارد. از آن جا كه ممكن است برخي كج انديشان و مغرضان نسبت به سند حديث غدير تشكيك كنند و آن را ضعيف بشمارند، مولف بر اساس مستندات فراوان ، نظرات محققان و مولفان و صاحبنظران اهل سنت را كه درباره حديث و سند و رجال ، اظهارنظر مي كنند، آورده و از زمانهاي كهن تا عصر حاضر را مورد بررسي قرار داده است كه همه ، حديث را متقن و راويان آن را موثق شمرده اند.

تعابيري كه در نوشته هاي آنان به كار رفته ، متنوع است ، از قبيل : حديث حسن ، صحيح ، متواتر، مامون عليها، موافق بالاصول ، ثابت ، لااعرف له علة ، اجماعي ، مستفيض ، مشهور، روته الثقات ، قوية الاسناد، حسان ، لامرية فيه ، اتفق عليه جمهور اهل السنة ، نص ، المفيدة للعلم ، طرقه كثيرة ، رواه من الصحابة عدد كثير و... كه همه ، حاكي از اعتبار اين حديث ، بخصوص ذيل آن كه مربوط به تهنيت گويي دوخليفه به علي بن ابي طالب (ع ) است ، مي باشد و پاسخي علمي و محققانه است به كساني كه حديث غدير يا ذيل آن را تضعيف و تشكيك كرده اند. اين بحث گسترده و محققانه در ص 249 تا 313 كتاب آمده است .)

(مترجم )

پي نوشتها

1-از ص 267 تا 313 الغدير، ج 1، چاپ سوم ، دارالكتاب العربي ، بيروت و ص 503 از چاپ (مركز الغدير للدراسات الاسلامية )، قم .