کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 2861

صفحه 2861

6 - «وَوَرِثَ سُلَيْمانُ داوُدَ وَقالَ يا أَيُّهَا النّاسُ عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّيْرِ وَأُوتِينا مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ إِنَّ هذا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِينُ»؛(94) «و سليمان وارث داوود شد، و گفت: اي مردم! زبان پرندگان به ما تعليم داده شده، و از هرچيز به ما عطا گرديده، همانا اين فضيلت آشكاري است.»

7 - «أُولئِكَ الَّذِينَ أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَيْهِمْ مِنَ النَّبِيِّينَ مِنْ ذُرِّيَّةِ آدَمَ وَمِمَّنْ حَمَلْنا مَعَ نُوحٍ وَمِنْ ذُرِّيَّةِ إِبْراهِيمَ وَإِسْرآئِيلَ وَمِمَّنْ هَدَيْنا وَاجْتَبَيْنا إِذا تُتْلي عَلَيْهِمْ آياتُ الرَّحْمنِ خَرُّوا سُجَّداً وَبُكِيّاً»؛(95) «آن‌ها پيامبراني بودند كه خداوند مشمول نعمت شان قرار داده بود، از فرزندان آدم، و از كساني كه با نوح بر كشتي سوار كرديم، و از دودمان ابراهيم و اسرائيل، و از كساني كه هدايت كرديم و برگزيديم. آن‌ها كساني بودند كه وقتي آيات خداوند رحمان بر آنان خوانده مي‌شد، به خاك مي‌افتادند، در حالي كه سجده مي‌كردند و گريان بودند.»

8 - «أَمْ يَحْسُدُونَ النّاسَ عَلي ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدْ آتَيْنا آلَ إِبْراهِيمَ الْكِتابَ وَالْحِكْمَةَ وَآتَيْناهُمْ مُلْكاً عَظِيماً»؛(96) «يا اين‌كه نسبت به مردم [= پيامبر و خاندانش]، و از آنچه خداوند از فضلش به آن‌ها بخشيده، حسد مي‌ورزند؟ ما به آل ابراهيم، [كه يهود از خاندان او هستند نيز] كتاب و حكمت داديم و حكومت عظيمي در اختيار آن‌ها [پيامبران بني اسرائيل]قرار داديم.»

9 - « … وَاجْعَلْ لِي وَزِيراً مِنْ أَهْلِي * هارُونَ أَخِي … »؛(97) « … و وزيري از خاندانم براي من قرار ده. برادرم هارون را … »

عنايت خاص به ذريّه انبيا

با مراجعه به آيات قرآن پي مي‌بريم كه ذريّه انبيا و اهل بيت آنان‌عليهم السلام مورد توجه خاص و عنايت ويژه الهي بوده و بدين جهت قابليّت مقام نبوّت و امامت و وصايت را داشته‌اند. اينك به برخي از آيات اشاره مي‌كنيم:

1 - پيامبر خدا در ابتداي بعثت مأمور مي‌شود كه انذار و تبليغش را از خاندان نزديكش شروع كند: «وَأَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ».(98)

2 - خداوند متعال اراده تكويني اش بر عصمت و طهارت اهل بيت پيامبرعليهم السلام تعلّق گرفته است: «إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً»؛(99) «همانا خداوند مي‌خواهد پليدي و گناه را از شما اهل بيت دور كند و كاملاً شما را پاك سازد.»

3 - خداوند متعال چنان قابليّتي به ذريّه و اهل بيت پيامبر اسلام عليهم السلام داده كه مي‌توانند در هنگام مباهله شركت داده شوند: «فَمَنْ حَاجَّكَ فِيهِ مِنْ بَعْدِ ما جآءَكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْنآءَنا وَأَبْنآءَكُمْ وَنِسآءَنا وَنِسآءَكُمْ وَأَنْفُسَنا وَأَنْفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَي الْكاذِبِينَ»؛(100) «هر گاه بعد از علم و دانشي كه [درباره مسيح]به تو رسيده، [باز] كساني با تو به محاجّه و ستيز برخيزند، به آن‌ها بگو: بياييد ما فرزندان خود را دعوت كنيم، شما هم فرزندان خود را، ما زنان خويش را دعوت نماييم، شما هم زنان خود را، ما از نفوس خود دعوت كنيم، شما هم از نفوس خود، آن‌گاه مباهله كنيم، و لعنت خدا را بر دروغ‌گويان قرار دهيم.»

4 - خداوند به حضرت رسول‌صلي الله عليه وآله خطاب كرده و مي‌فرمايد: به مردم بگو كه من جز مودّت ذوي القربي چيز ديگري از شما نمي‌خواهم: «قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبي ؛(101) «بگو: من هيچ پاداشي بر رسالتم از شما درخواست نمي‌كنم، جز دوست داشتن نزديكانم [= اهل بيتم].»