کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 2863

صفحه 2863

اگر سنّت الهي در اوصيا و جانشينان انبيا آن است كه آنان را از ذريّه طيّب و طاهر شان انتخاب كند، حال چگونه ممكن است كه ادعا كنيم اين سنّت نسبت به پيامبرصلي الله عليه وآله و امت اسلامي تغيير كرده باشد؟

خداوند متعال مي‌فرمايد: «فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَبْدِيلاً وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّتِ اللَّهِ تَحْوِيلاً»؛(106) «هرگز براي سنّت خدا تبديل نخواهي يافت، و هرگز براي سنّت الهي تغيير نمي‌يابي.»

نقد كلام ابوالحسن ندوي

ابوالحسن ندوي در اعتراض به شيعه مي‌گويد: «عقيده شيعه اماميه در مسئله امامت و خلافت با اهداف خدا و رسول او سازگاري ندارد؛ زيرا آنان به حكومت موروثي معتقدند.» (107)

پاسخ

اوّلاً: مقصود از آن‌كه امامت و وصايت اوصياي انبيا در ذريّه و اهل بيت آنان قرار مي‌گيرد آن است كه خداوند به آنان قابليت داده تا پذيراي اين مقام گردند. اگر مراد از وراثت آن است كه بگوييم: به صرف اين‌كه اين‌ها اولاد پيامبرند و امام علي‌عليه السلام داماد او است بايد امام باشند گرچه قابليت اين مقام را نداشته باشند، قطعاً شيعه اماميه به اين معنا معتقد نيست.

ثانياً: اگر آن گونه كه ابوالحسن ندوي مي‌گويد: حكومتِ موروثي شعار حكومت‌هاي مادي است و انبيا الهي بايد از آن منزّه باشند،(108) چه فرق است بين پيامبر اسلام‌صلي الله عليه وآله و ديگر پيامبران؟ با آن‌كه حكومت وراثتي را با در نظر گرفتن قابليت‌ها در انبياي گذشته مشاهده مي‌كنيم:

خداوند متعال مي‌فرمايد: «أَمْ يَحْسُدُونَ النّاسَ عَلي ما آتاهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ فَقَدْ آتَيْنا آلَ إِبْراهِيمَ الْكِتابَ وَالْحِكْمَةَ وَآتَيْناهُمْ مُلْكاً عَظِيماً»؛(109) «يا حسد مي‌ورزند با مردم چون آن‌ها را خدا به فضل خود بهره‌مند نمود كه البته ما بر آل ابراهيم كتاب و حكمت فرستاديم و به آن‌ها فرمانروايي بزرگ عطا كرديم.»

از سوي ديگر مشاهده مي‌كنيم كه حضرت ابراهيم‌عليه السلام امامت را براي ذريّه خود درخواست كرده است، آنجا كه خداوند مي‌فرمايد: «وَإِذِ ابْتَلي إِبْراهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِماتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قالَ إِنِّي جاعِلُكَ لِلنّاسِ إِماماً قالَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي قالَ لا يَنالُ عَهْدِي الظّالِمِينَ»؛(110) «[به ياد آر]هنگامي كه خداوند ابراهيم را به اموري چند امتحان فرمود و همه را به جاي آورد. خدا به او فرمود: من تو را به پيشوايي خلق برگزيدم. عرض كرد: اين پيشوايي را به فرزندان من نيز عطا خواهي كرد؟ فرمود: [آري، اگر شايسته باشند]عهد من هرگز به ستمكاران نمي‌رسد.»