کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 2870

صفحه 2870

و نيز مي‌فرمايد: «وَاذْكُرْ أَخا عادٍ إِذْ أَنْذَرَ قَوْمَهُ بِالْأَحْقافِ وَقَدْ خَلَتِ النُّذُرُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ أَلاَّ تَعْبُدُوا إِلاَّ اللَّهَ إِنِّي أَخافُ عَلَيْكُمْ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ … »؛(149) «[سرگذشت هود] برادر قوم عاد را ياد كن، آن زمان كه قومش را در سرزمين احقاف بيم داد در حالي كه پيامبران زيادي قبل از او در گذشته‌هاي دور و نزديك آمده بودند كه: جز خداي يگانه را نپرستيد [و گفت:] من بر شما از عذاب روزي بزرگ مي‌ترسم … »

و نيز مي‌فرمايد: «كَذَّبَتْ عادٌ فَكَيْفَ كانَ عَذابِي وَنُذُرِ * إِنّا أَرْسَلْنا عَلَيْهِمْ رِيحاً صَرْصَراً فِي يَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ * تَنْزِعُ النّاسَ كَأَنَّهُمْ أَعْجازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ»؛(150) «قوم عاد نيز پيامبر خود را تكذيب كردند، پس [ببينيد] عذاب و انذار هاي من چگونه بود. ما تندباد وحشتناك و سردي را در يك روز شوم مستمر بر آنان فرستاديم … كه مردم را همچون تنه‌هاي نخل ريشه‌كن شده، از جا بر مي‌كَند.»

و قبيله ثمود نيز از ذريّه حضرت نوح بودند. آنان بعد از قوم عاد زندگي كرده و قصرهاي زيبايي را بين شام و مدينه بنا نمودند. ولي بعد از مدتي طغيان و سركشي كرده و به عبادت بت‌ها مشغول شدند. خداوند متعال از بين قبيله خود، صالح را به جهت بشارت و انذار فرستاد …

خداوند متعال در اين باره مي‌فرمايد: «وَإِلي ثَمُودَ أَخاهُمْ صالِحاً قالَ يا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَكُمْ مِنْ إِلهٍ غَيْرُهُ هُوَ أَنْشَأَكُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَاسْتَعْمَرَكُمْ فِيها فَاسْتَغْفِرُوهُ ثُمَّ تُوبُوا إِلَيْهِ إِنَّ رَبِّي قَرِيبٌ مُجِيبٌ … »؛(151) «و به سوي قوم ثمود، برادرشان صالح را [فرستاديم]، گفت: اي قوم من! خدا را پرستش كنيد، كه معبودي جز او براي شما نيست. اوست كه شما را از زمين آفريد، و آبادي آن را به شما واگذاشت، از او آمرزش بطلبيد، سپس به سوي او بازگرديد، كه پروردگارم [به بندگان خود]نزديك، و اجابت كننده [خواسته‌هاي آن‌ها] است … »

14 - وصيت ابراهيم به فرزندش اسماعيل عليهما السلام

بعد از حضرت نوح‌عليه السلام يكي پس از ديگري اوصيا براي هدايت مردم از طرف خداوند متعال مأمور به وظيفه و هدايت خلق بودند، تا آن‌كه خداوند متعال حضرت ابراهيم‌عليه السلام را مبعوث به شريعت حنيفيه نمود.

خداوند متعال مي‌فرمايد: «وَإِبْراهِيمَ إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ ذلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ … »؛(152) «ما ابراهيم را [نيز]فرستاديم، هنگامي كه به قومش گفت: خدا را پرستش كنيد و از [عذاب]او بپرهيزيد كه اين براي شما بهتر است اگر بدانيد … »

و هنگامي كه حضرت ابراهيم‌عليه السلام خواست از مكه كوچ كند به فرزندش اسماعيل وصيت نمود تا در كنار بيت الحرام اقامت كرده و حجّ و مناسك مردم را برپا دارد. و به او فرمود: خداوند تعدادش را زياد كرده و نسلش را پر ثمر كرده، و در اولادش بركت و خير قرار خواهد داد.(153)

و چون هنگام وفات اسماعيل‌عليه السلام فرا رسيد به برادرش اسحاق وصيّت نمود. و همين‌طور وصيت از پدر به فرزند يا به برادر و يا يكي از افراد خانواده منتقل مي‌شد.

کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 2870

14 - وصيت ابراهيم به فرزندش اسماعيل عليهما السلام

15 - وصيت داوود به سليمان‌عليهما السلام