کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 2882

صفحه 2882

او در تفسير آيه شريفه: «وَ ما جَعَلْنَا الرُّؤْيَا الَّتي أَرَيْناكَ إِلاَّ فِتْنَةً لِلنَّاسِ و الشَّجَرَةَ الْمَلْعُونَةَ فِي الْقُرْآنِ و نُخَوِّفُهُمْ فَما يَزيدُهُمْ إِلاَّ طُغْياناً كَبيراً»؛(199) «و ما آن رؤيايي را كه به تو نشان داديم، فقط براي آزمايش مردم بود؛ همچنين (شجره) درخت نفرين شده را كه در قرآن ذكر كرده‌ايم. ما آن‌ها را بيم داده [و انذار] مي‌كنيم، اما جز طغيان عظيم، چيزي بر آن‌ها نمي‌افزايد!»

رواياتي از ابن جرير، از سهل بن سعد، و از ابن ابي حاتم و ابن مردويه و بيهقي در «الدلائل» و ابن عساكر از سعيد بن مسيّب، و روايت ابن ابي حاتم از يعلي بن مرّه و از ابن عمر، درباره خواب پيامبرصلي الله عليه وآله نقل كرده كه بني اميه از منبر او همانند بوزينه بالا مي‌رفتند. اين خواب بر او دشوار آمد و خداوند اين آيه را نازل كرد … (200)

7 - دكتر طه حسين مصري

او در كتاب «مرآة الاسلام» مي‌گويد: « … خداوند مكه را در قرآن حرمت داده و نيز مدينه پيامبرصلي الله عليه وآله را محترم شمرده است؛ ولي بني اميه مدينه و مكه را مباح كردند. از يزيد بن معاويه شروع شد كه او سه بار مدينه را مباح كرده، غارت نمود. عبدالملك بن مروان نيز به حجاج بن يوسف اجازه داد تا مكه را مباح گرداند و چه جناياتي كه در آنجا انجام داد. همه اين‌ها براي اين بود كه بلاد مقدّس براي فرزندان ابوسفيان و بني مروان خاضع گردد. ابن زياد با امر يزيد بن معاويه، كشتن حسين و فرزندان و برادرانش و به اسارت گرفتن دختران رسول خداصلي الله عليه وآله را مباح كرد … مال مسلمانان ملك خلفا شد و آن گونه كه دوست داشتند انفاق مي‌نمودند، نه آن‌گونه كه خدا دوست مي‌داشت … ».(201)

او همچنين مي‌گويد: «طغيان و سركشي، اصلي از اصول حاكم بين شرق و غرب عالم شد. زياد و فرزندانش در روي زمين فساد مي‌كردند تا حكومت را براي بني اميه قرار دهند، و بني اميه براي آنان اين فساد را مباح كرده بود. و حجّاج بعد از زياد و فرزندش وارد عراق شد و عراق را پر از شرّ و منكر نمود».(202)

او همچنين در كتاب «الفتنة الكبري» مي‌گويد: «عليّ نزديك‌ترين مردم به پيامبرصلي الله عليه وآله بود. او تربيت شده پيامبرصلي الله عليه وآله و جانشين او بر وديعه اش بود. او به حكم عقد اخوّتي كه با پيامبر بسته بود برادر او بود. او داماد پيامبرصلي الله عليه وآله و پدر ذرّيه رسول‌صلي الله عليه وآله بود. او صاحب پرچم پيامبرصلي الله عليه وآله و جانشين او در بين اهل بيتش بود. و به نصّ حديث نبوي منزلتش نزد پيامبر، همانند منزلت هارون نزد موسي است. اگر تمام مسلمانان چنين مي‌گفتند و به حكم اين مطلب عليّ را انتخاب مي‌نمودند، هرگز از حقّ دور نمي‌شده و منحرف نمي‌شدند …

و همه چيز نشانگر كانديداتوري علي بر خلافت بود … خويشاوندي او با پيامبرصلي الله عليه وآله، سابقه او در اسلام، جايگاه او در بين مسلمين، بلاهاي حسني كه در راه خدا كشيده، و سيره او كه هرگز در آن انحراف و اعوجاج نبوده است و شدّتش در دين و فقاهت و فهمش نسبت به كتاب و سنت و استقامت رأيش، همگي زمينه ساز امامت و خلافت او بود … بني هاشم از امر خلافت به طور عمد دور شدند و قريش بودند كه آنان را چنين كردند؛ زيرا از آن مي‌ترسيدند كه براي بني هاشم جماعتي جمع شود، و نمي‌خواستند كه خلافت به دست قبيله‌اي ديگر غير از قبيله خودشان قرار گيرد».(203)

دكتر مي‌گويد: «هر چه مردم مي‌خواهند درباره معاويه بگويند، ولي او فرزند ابوسفيان رهبر مشركان در جنگ احد و خندق است. او فرزند هند است كه باعث قتل حمزه بود، كه شكم او را دريده و جگر او را بيرون آورد، امري كه نزديك بود پيامبر به جهت آن جان تهي كند … ».(204)

8 - مورّخ مشهور سيد امير علي هندي

«حكومت بني اميه تنها اصول خلافت و تعليمات آن را تغيير نداد، بلكه حكومت آنان منجرّ به واژگون شدن اساس مبدأ اسلام شد».(205)