کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 2950

صفحه 2950

اي مردم،]آگاه باشيد كه[در ابلاغ آنچه كه حق بر من فرو فرستاده است، كوتاهي نكرده‌ام واينك سبب نزول آن آيه را براي‌تان باز خواهم گفت. جبرئيل عليه السلام سه بار بر من فرود آمده واز سوي پروردگارم فرمان داد تا در اين‌مكان به‌پا خيزم وبه اطلاع سپيد وسياه (همگان) مردم برسانم كه علي‌بن ابي‌طالب، برادر، وصيّ وجانشين من وامام پس از من است كه نسبت به من همانند نسبت هارون به موسي است، با اين تفاوت كه پس از من پيامبري نخواهد بود؛ وبعد از خداوند ورسولش، علي، وليّ وصاحب‌اختيار شماست وپيش از اين هم، خداوند در اين مورد آيه‌اي ديگر از قرآن را نازل كرده، فرموده است:

إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ ءَامَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلَوةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَوةَ وَهُمْ رَ كِعُونَ()؛ وليّ شما، تنها خدا وپيامبر اوست وكساني‌كه ايمان آورده‌اند؛ همان كساني‌كه نماز برپا مي‌دارند ودر حال ركوع زكات مي‌دهند.

علي‌بن ابي‌طالب، همان كسي است كه نماز به پاي داشت ودر حال ركوع، به نيازمند، صدقه داده است واو در هرحالي رضاي خدا را مي‌جويد.

از جبرئيل عليه السلام خواستم از خداوند متعال بخواهد مرا از ابلاغ اين مأموريّت معاف دارد؛ چه اين‌كه اي مردم مي‌دانستم پرهيزگاران، اندك ومنافقان، بسيارند واز وجود نيرنگ بازاني كه دين اسلام را به تمسخر واستهزا گرفته‌اند، آگاهي داشتم؛ همان كه خداوند، در قرآن كريم، وصف‌شان كرده است:

يَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِم مَّا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ()؛ چيزي كه در دل‌هاي‌شان نيست، بر زبان خويش مي‌رانند.

نيز فرموده است:

وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّنًا وهُوَ عِندَ اللَّهِ عَظِيمٌ()؛ ومي‌پنداريد كه كاري سهل وساده است، با اين‌كه آن]امر [نزد خدا بس بزرگ است.

هنوز آزارهايي كه]اين جماعت هماره[بر من روا داشتند، از ياد نبرده ام، تا آن‌جا كه به دليل ملازمت ومصاحبت فراوان علي عليه السلام با من وتوجّهي كه به او داشتم، ومرا مردي زودباور كه هرچه مي‌شنود، بي‌انديشه مي‌پذيرد، خواندند تا آن‌كه خداي عزّوجلّ اين آيه را نازل فرمود:

وَمِنْهُمُ الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ وَيَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ قُلْ أُذُنُ خَيْر لَّكُمْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَيُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِينَ()؛ واز ايشان كساني هستند كه پيامبر را آزار مي‌دهند ومي‌گويند: «او زودباور است.» بگو: گوش خوبي براي شماست، به خدا ايمان دارد و]سخن[مؤمنان را باور مي‌كند.

هر آينه اگر بخواهم نام آنان را ببرم وبر آن باشم كه يكايك آنان را با اشاره نشان دهم]وشما را[بدانان دلالت كنم، به يقين چنين خواهم كرد؛ ليكن به خدا سوگند كه من در مورد اين افراد، بزرگوارانه رفتار كرده ومي‌كنم.