کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3067

صفحه 3067

به اين مضمون روايات زيادي در اصحّ كتب اهل سنت از برخي از صحابه از قبيل: انس بن مالك، ابوهريره، ابوبكره، ابوسعيد خدري، اسماء بنت ابوبكر، عايشه و امّ‌سلمه نقل شده است.

شيخ محمود ابوريه از مقبلي در كتاب العلم الشامخ نقل مي‌كند كه اين احاديث متواتر معنوي است.

البته اين احاديث را نمي‌توان بر اصحاب ردّه (از مسلمين) كه بعد از پيامبرصلي الله عليه وآله به شرك و بت پرستي بازگشتند حمل كرد، زيرا پيامبر در روايتي كه عقبة بن عامر از آن حضرت نقل مي‌كند مي‌فرمايد: «به خدا سوگند كه من بر شما از اين كه بعد از من مشرك شويد نمي‌ترسم، بلكه از آن مي‌ترسم كه بعد از من مشاجره و نزاع نماييد».

لذا پيامبرصلي الله عليه وآله در ذيل برخي از احاديث مي‌فرمايد: «سحقاً سحقاً لمن غيّر بعدي»؛(74) «نابود باد، نابود باد كسي بعد از من تغيير ايجاد كند.» و مي‌دانيم كه تبديل و تحريف در دين غير از شرك است.

هم چنين نمي‌توانيم اين دسته را همان كساني بدانيم كه بر عثمان هجوم آورده و او را به قتل رساندند. چنانكه عده‌اي مي‌گويند، زيرا:

اولاً: در برخي از روايات آمده: بعد از وفات پيامبرصلي الله عليه وآله آنان به جاهليت برگشتند كه ظهور در اتصال دارد.

ثانياً: اهل سنت قائل به عدالت كل صحابه‌اند و شكي نيست كه در ميان آنان جماعتي از صحابه نيز وجود داشته است.

4 - ابو علقمه مي‌گويد: «قلت لإبن عبادة: و قد مال الناس الي بيعة ابي بكر: الا تدخل ما دخل فيه المسلمون؟ قال: اليك منّي فواللَّه لقد سمعت رسول اللَّه‌صلي الله عليه وآله يقول: «اذا أنا متّ تضلّ الأهواء و يرجع الناس علي أعقابهم، فالحقّ يومئذ مع عليّ و كتاب اللَّه بيده و لاتبايع احداً غيره»؛(75) «به سعد بن عباده - هنگام تمايل مردم به بيعت با ابوبكر - گفتم: آيا همانند بقيه با ابوبكر بيعت نمي‌كني؟ گفت: نزديك بيا، به خدا سوگند! از رسول خداصلي الله عليه وآله شنيدم كه مي‌فرمود: وقتي كه از دنيا مي‌روم، هواي نفس [بر مردم غلبه كرده و آن‌ها را به جاهليت بر مي‌گرداند، حقّ در آن روز با عليّ است و كتاب خدا به دست اوست، با كسي غير از او بيعت مكن.»

5 - خوارزمي حنفي در مناقب، از ابو ليلي نقل مي‌كند كه رسول خداصلي الله عليه وآله فرمود: «سيكون من بعدي فتنة، فإذا كان ذلك، فالزموا علي بن أبي طالب، فانّه الفاروق بين الحق والباطل»؛(76) «زود است كه بعد از من فتنه‌اي ايجاد شود در آن هنگام به ابي طالب پناه بريد، زيرا او فرق گذارنده بين حقّ و باطل است».

6 - ابن عساكر به سند صحيح از ابن عباس نقل مي‌كند: «خرجت أنا و النبيّ‌صلي الله عليه وآله و عليّ في حيطان المدينة، فمررنا بحديقة، فقال عليّ‌عليه السلام: ما احسن هذه الحديقة يا رسول اللَّه! فقال‌صلي الله عليه وآله: حديقتك في الجنّة أحسن منها. ثمّ أومأ بيده الي رأسه و لحيته، ثمّ بكي حتي علا بكاه. قيل: ما يبكيك؟ قال: ضغائن في صدور قوم لايبدونها لك حتّي يفقدونني»؛(77) «من با پيامبر و علي‌عليهما السلام در كوچه‌هاي مدينه عبور مي‌كرديم، گذرمان به باغي افتاد، علي‌عليه السلام عرض كرد: اي رسول خدا! اين باغ چقدر زيباست؟ پيامبرصلي الله عليه وآله فرمود: باغ تو در بهشت از اين باغ زيباتر است. آن گاه به دست خود بر سر و محاسن علي‌عليه السلام اشاره كرده و سپس با صداي بلند گريست. علي‌عليه السلام عرض كرد: چه چيز شما را به گريه درآورد؟ فرمود: اين قوم در سينه‌هايشان كينه‌هايي دارند كه آن را اظهار نمي‌كنند، مگر بعد از وفاتم.»