کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3167

صفحه 3167

رابعاً: ما معتقديم كه «ولايت» در حديث غدير و ديگر احاديث، همان ولايت عامّه الهي است كه از شؤونات آن حاكميت سياسي و مرجعيّت ديني است.

7 - احتمال اولويّت در تعظيم!!

دهلوي مي‌گويد: «احتمال دارد كه مراد از كلمه (مولي) اولويّت در تعظيم باشد».

پاسخ

اولاً: اين احتمال خلاف ظاهر لفظ (مولي) است، چون قبلاً اشاره شد، كه استفاده خلاف ظاهر و مجازي از لفظ احتياج به قرينه صارفه از معناي حقيقي دارد.

ثانياً: اين احتمال با قرائن موجود در حديث كه مناسب با معناي سرپرستي است، منافات دارد، چون پيامبرصلي الله عليه وآله در آغاز با طرح: «الست اولي بكم من انفسكم» در مفهوم امامت و اولي به تصرّف از آن‌ها اقرار گرفت بعد فرمود: «من كنت مولاه فهذا عليّ مولاه» كه تصريح به امامت شخص علي بن ابي طالب‌عليه السلام است.

ثالثاً: برداشت ديگري غير از مفهوم سرپرستي و امامت از لفظ ظاهري «مولي» چگونه با تبريك گفتن عمر بن خطاب سازگاري دارد؟

رابعاً: بر فرض كه مقصود از كلمه (مولي) اولويّت در محبّت و تعظيم باشد، باز هم با آن‌چه ما مي‌گوييم منافات ندارد، زيرا كسي كه سزاوارتر از ديگري به تعظيم در امور ديني و شرعي است او افضل از همه است، طبيعي است كه فرد افضل و برتر سزاوارتر به خلافت و امامت از ديگران باشد.

8 - نقض به آيه 68 سوره آل عمران!!

دهلوي نيز مي‌گويد: «چه ضرورتي دارد كه لفظ (مولي) در حديث را حمل بر اولي به تصرف و سرپرستي نماييم در حالي كه در قرآن بر خلاف اين معنا به كار رفته است. خداوند متعال مي‌فرمايد: {إِنَّ أَوْلَي النَّاسِ بِإِبْراهيمَ لَلَّذينَ اتَّبَعُوهُ وَ هذَا النَّبِيُّ وَ الَّذينَ آمَنُوا}، پرواضح است كه پيروان حضرت ابراهيم از شخص او اولي و سزاوارتر به تصرف نبوده‌اند.