کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3211

صفحه 3211

از اين قضايا و قصه‌هاي ديگر استفاده مي‌شود كه مقصود از عذابي كه با وجود پيامبرصلي الله عليه وآله بلكه پيامبران از مردم برداشته مي‌شود عذاب عمومي است نه عذاب خصوصي و مربوط به يك فرد يا دو فرد، و اين مطلب موافق با مقتضاي حكمت است، زيرا گاهي ضرورت چنين اقتضائي را دارد.

3 - اگر چنين بود بايد معجزه مي‌شد!!

ابن تيميه مي‌گويد: «اگر اين واقعه صحيح بود بايد همانند قصه اصحاب فيل به عنوان معجزه‌اي در بين همه مردم پخش مي‌شد و همه آن را مي‌دانستند در حالي كه چنين نيست».(668)

پاسخ

اولاً: قياس ابن تيميه يك قضيه و واقعه فردي را به قصه اصحاب فيل قياس مع الفارق است، زيرا در مورد قصه اصحاب فيل حادثه‌اي عظيم و همگاني اتفاق افتاد و لذا سريع خبر آن بين مردم پخش شد، بر خلاف قصه حارث بن نعمان كه قضيه‌اي فردي و در محدوده‌اي خاص بوده است.

ثانياً: از آن جا كه اين قصّه از فضائل حضرت اميرعليه السلام به حساب مي‌آيد لذا سعي مدرسه خلفا در طول تاريخ در مخفي داشتن آن بوده است.

4 - مسلمان عذاب دنيوي نمي‌شود!!

ابن تيميه مي‌گويد: «از ظاهر كلمات حارث استفاده مي‌شود كه او مسلمان بوده و به مبادي پنجگانه اسلامي اعتراف داشته است. و معلوم است كه در دنيا خصوصاً در عصر پيامبرصلي الله عليه وآله كسي كه مسلمان است عذاب نمي‌شود».(669)

پاسخ

از حديث مذكور همان گونه كه اسلام حارث استفاده مي‌شود از آن حرفي كه در آخر كلامش زده استفاده مي‌شود كه مرتد شده و در حقيقت مشرك است. و لذا او استحقاق چنين عذابي را داشته است.