کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3214

صفحه 3214

خواست خداوند چنين بوده كه علي و اهل بيتش را بر ديگران برتري دهد، زيرا قلوب آنان از قلب رسول خدا است. آنان كساني‌اند كه خداوند رجس و پليدي را از وجودشان دور كرده و قلبشان را پاك گردانيده است».(681)

در حكومتي كه به اسم اسلام و دين برپا شده معنا ندارد كه به خاطر جلب توجّه عدّه‌اي بي دين و بي تفاوت و دشمن اسلام و مسلمين، به آن‌ها امتياز داده و حتّي پست‌هاي كليدي را در اختيار آنان قرار داد، يا حاكم عادل اسلامي كه از جانب خداوند متعال براي رهبري جامعه معيّن شده را عزل كرده و اشخاص ناقابلي را بر اين سمت گماشت. آيا اين قريش كه بر آن‌ها دل مي‌سوزاند همان كساني نبودند كه در مدت عمر پيامبرصلي الله عليه وآله چه در مكه و چه در مدينه، به اسلام و مسلمين و شخص پيامبر ضربه‌هاي هولناكي زدند و در آخر نيز به جهت ترس و خوف از مسلمين اسلام اختيار كردند؟

آيا به خاطر جلب توجه آنان بايد دست از حقّ و حقيقت شسته و صاحب حقّ را خانه‌نشين كرد و كساني را به جاي او بر حكومت اسلامي نشاند كه از اسلام و دين چندان اطّلاعي ندارند؟

2 - عرب تحمّل علي‌عليه السلام را ندارد:

گاهي در توجيه غصب خلافت امام علي‌عليه السلام اين‌گونه عذر مي‌آوردند: از آن‌جا كه علي‌عليه السلام مظهر عدل و عدالت است عرب تاب و توان عدالت او را ندارد لذا صلاح نيست كه او خليفه مردم باشد.(682)

پاسخ:

اولاً: اين اجتهاد در مقابل نص است. كساني كه بر فرض چنين نيتي داشتند آيا مشاهده اين همه سفارشات رسول خداصلي الله عليه وآله و وصاياي او با تأكيدات فراوان در شأن اميرالمؤمنين‌عليه السلام را نكردند؟ آيا آنان پيامبر را معصوم و خيرخواه و مصلحت انديش امت نمي‌دانند؟ آيا به خاطر عدم تحمّل حقّ مي‌توان از حقّ گذشت و به باطل روي آورد؟ باطلي كه جز گمراهي چيز ديگري در آن نيست. خداوند متعال مي‌فرمايد: {فَماذا بَعْدَ الْحَقِّ إِلاَّ الضَّلالُ ؛(683) «پس بعد از حق، چه چيزي جز گمراهي وجود دارد؟!».

اگر امر چنين است چرا رسول خداصلي الله عليه وآله به جهت تأليف قلوب مشركين، از مواضع اصولي خود هيچ قدمي عقب‌نشيني نكرد حتّي حاضر شد تمام مشكلات و گرفتاري‌ها از قبيل هجرت از موطن اصلي خود و جنگ را بپذيرد، ولي قدمي از مواضع خود عقب نشيني نكند.

ثانياً: آيا عرب نسبت به اشخاص ديگر غير از علي‌عليه السلام استقامت و رضايت داشتند كه با علي نداشتند؟ مگر نه اين بود كه سعد بن عباده رئيس قومي بزرگ با ابوبكر مخالفت كرد؟(684) مگر نه اين است كه گروهي به طور كلّي از دين رسول خداصلي الله عليه وآله خارج شده و مرتد گشتند؟ مگر نه اين است كه برخي قسم ياد كردند كه ما تا ابد با ابافصيل بيعت نمي‌كنيم؟(685) مگر نبود كه انصار در سقيفه بر ابوبكر اعتراض كردند و غضب قريش را به اين جهت برانگيختند تا كار به جايي رسيد كه بين آنان درگيري شد و به يكديگر فحش و ناسزا گفتند؟(686)

هرگز انصار قصدشان اين نبود كه علي‌عليه السلام را از خلافت عزل كنند، زيرا اكثر آنان مي‌گفتند: ما با كسي غير از علي بيعت نمي‌كنيم.(687)