کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3217

صفحه 3217

و از طرفي ديگر امر براي گروهي ديگر از صحابه مشتبه شد، زيرا آنان صاحبان اين خط فكري را از صحابه مي‌پنداشتند، كساني كه با پيامبر حشر و نشر داشتند، باور نمي‌كردند كه اين‌ها شيطنت كرده و پا بر روي حق و حقيقت بگذارند.

گروهي ديگر به تعبير علي‌عليه السلام «همج رعاع» بوده با هر بادي ميل پيدا مي‌كردند. خصوصاً آن كه داهيه و مصيبت وفات پيامبرصلي الله عليه وآله اثر سنگيني بر آنان گذاشته بود كه قدرت فكر كردن در امور را از آنان گرفته بود، و لذا رؤساي مدرسه خلفا اين وقت را بهترين موقعيّت براي اجراي نقشه‌هاي خود پنداشتند و سريع به سقيفه رفتند و مسئله خلافت را به نفع خود به پايان رساندند.

عامل دوّم: حقد و كينه‌

امام علي‌عليه السلام كسي بود كه پدران و اجداد كافر و فاسق عده‌اي از همين افراد تازه مسلمان را در جنگ‌ها به قتل رسانده بود و لذا كينه عجيبي در دل از اين جهت نسبت به آن حضرت داشتند.

علي بن حسن بن فضّال از پدرش نقل مي‌كند كه: از امام ابوالحسن علي بن موسي الرضاعليه السلام سؤال كردم درباره اميرالمؤمنين‌عليه السلام: چه شد كه مردم از او اعراض كرده و به ديگري ميل پيدا كردند، در حالي كه فضيلت و سابقه او در اسلام و منزلت او را نزد رسول خداصلي الله عليه وآله مي‌دانستند؟ حضرت فرمود: جهتش اين است كه امام علي‌عليه السلام پدران و اجداد و برادران و عموها و خاله‌ها و نزديكان آنان را كه دشمن خدا و رسول او بودند تا حدّ زيادي به قتل رسانيد، لذا به اين جهت كينه حضرت را در دل گرفتند، و نمي‌خواستند كه او متولي امورشان شود ولي از غير علي‌عليه السلام در دل كينه‌اي نداشتند آن گونه كه از علي‌عليه السلام داشتند، زيرا كسي به مانند علي‌عليه السلام در جهاد بر ضدّ مشركان شركت نكرده بود. و به همين جهت بود كه از او اعراض كرده و به سراغ ديگري رفتند».(696)

عبداللَّه بن عمر به عليّ‌عليه السلام عرض كرد: «چگونه قريش تو را دوست بدارد در حالي كه تو در روز بدر و احد هفتاد نفر از بزرگان آنان را به قتل رساندي».(697)

از امام زين العابدين‌عليه السلام و نيز ابن عباس سؤال شد: چرا قريش نسبت به علي‌عليه السلام بغض داشت؟ امام‌عليه السلام فرمود: «زيرا دسته اول آنان را به جهنم واصل كرده، و دسته آخر را نيز خوار و ذليل كرد».(698)

ابوحفص مي‌گويد: «حريز بن عثمان شديداً بر علي‌عليه السلام حمله مي‌كرد و بر بالاي منابر او را دشنام مي‌داد و هميشه مي‌گفت: من او را به جهت اين كه پدرانم را به قتل رسانيد دوست ندارم».(699)

لذا در تاريخ مشاهده مي‌كنيم كه يزيد بن معاويه بعد از به شهادت رساندن حسين بن علي بن ابي طالب‌عليه السلام خطاب به سر مبارك كرده و اشعار ابن زبعري را مي‌خواند كه در آن اشاره به مقابله به مثل از كشته‌هاي بدر است.

ليت اشياخي ببدر شهدوا