کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3460

صفحه 3460

غدير را نيز بايد جزئي از تاريخ دانست، زيرا در زندگي پيامبر اسلامصلي الله عليه السلام رويداد تاريخي بسيار مهمي به شمار مي‌رود و هر متن تاريخي كه زندگي پيامبر اسلام را بررسي كرده باشد، فصلي را به غدير خم اختصاص داده است. در سرزمين هاي اسلامي كم و بيش مردم با رويداد غدير آشنا هستند، ولي اكثر افراد جهان حتي نام غدير را نشنيده و از جريان و رخدادهاي آن بي اطلاع مي‌باشند. به حكم وظيفه بايد آنان را در جريان اين روز بزرگ قرار دهيم و دربارة تمام ابعاد دنيايي و آخرتي و مادي و معنويِ آن بحث كنيم.

بزنطي يكي از ياران برجسته امامان معصوم است. در ميان هزاران صحابي اي كه معاصر امامان بوده اند، چهره هاي درخشاني چون بزنطي از بيست تن تجاوز نمي‌كند. منابع رجالي نام كامل او را «احمدبن محمدبن أبي نصر البزنطي» نقل كرده اند. وي از زبان امام رضاعليه السلام روايتي نقل نموده كه از بين روايات غدير بي ترديد كم نظيرتر است و اگر عمري را در بين كتاب‌ها و مجامع روايي سپري كنيم، كمتر روايتي همسنگ اين روايت مي‌يابيم و همين كم نظير بودن، ارزش و جايگاه ويژه اي به اين روايت مي‌دهد.

بزنطي مي‌گويد: حضرت رضاعليه السلام فرمودند:

«لو عرف الناس فضل هذا اليوم بحقيقته لصافحتهم الملائكة في كل يوم عشر مرات؛ چنانچه مردم ارزش اين روز را آن گونه كه هست، بدانند ملايك خدا روزي ده بار با آنان مصافحه خواهند كرد».

در روايات و موضوعات ديگر چنين روايتي وجود ندارد كه در آن به مصافحة ملايك با بندگان خدا اشاره شده باشد، لذا اين تعبير در شأن و عظمت يوم الله غدير بي نظير است.

مصافحه (دست دادن) يك احترام، تقدير و تشكر و اظهار علاقه است. از ديگر سو فرشتگان مانند آدميان نيستند كه بي مبنا و اساس با هر كس رفتاري مهرآميز داشته باشند، چرا كه ملاك هايي خدايي دارند. از اين رو هرگز نافرماني خدا نمي‌كنند و قرآن كريم در توصيف شان مي‌فرمايد:

«لاَّ يَعْصُونَ اللَّهَ مَآ أَمَرَهُمْ؛ هرگز از فرمان خدا سرپيچي نمي‌كنند».

آنان مقام عصمت دارند، البته عصمت آنان نه در مرتبة عصمت چهارده معصومعليهم السلام كه از آن فروتر است. تصور كنيد، در صورتي ملايك با ما مصافحه و ابراز محبت خواهند كرد كه به درجة بالاي شناخت دست يابيم. براي درك بيشتر از آنچه در اين روايت بيان شده، بايد توجه كنيم اگر اظهار علاقه و تجليل ملايك از آدمي ماهي يك بار و حتي سالي يك بار باشد، باز ارزش والايي است. بعضي از ما شايد سالي يك بار به ديدن دوستان و خويشاوندان برويم و در صورتي كه علاقه مندي مان بيشتر باشد ماهي يك بار و در مواردي كه علاقه فزون تر و نسبت نزديكتر باشد، هفته اي يك بار و گاهي با بعضي از آنان روزي يك بار ديدار و مصافحه مي‌كنيم، اما اگر كسي امين و رازدار ما باشد، ممكن است روزي ده بار به ديدار او رفته و نسبت به او ابراز محبت كنيم. حال ببينيم كه مصافحه ملايك خداي متعال با ما آدميان آن هم روزي ده بار چه معنايي دارد و امام رضاعليه السلام از گفتن اين مطالب در پي بيان چه مسأله مهمي هستند؟

در مورد اين كه شناختن غدير عمل محسوب مي‌شود يا خير، بايد دانست كه عمل در مرتبة دوم است، زيرا شناخت مقدمة عمل است و شناخت به تنهايي اين ارزش والا را دارد، خواه آنان كه غدير را شناخته اند به آنچه در مورد غدير دستور داده شده است عمل كنند يا خير. به عنوان مثال عموم مردم مرجع تقليد خود را گر چه هيچ گونه نيازي به او نداشته باشند احترام مي‌كنند، زيرا دانشمند است و دانش، احترام ديگران را بر مي‌انگيزد و در واقع احترامي كه به او گذاشته مي‌شود به دليل دانش وخردمندي اوست. بنابراين احترامي كه ملايك به غديرشناسان مي‌گذارند، به دليل شناخت آنهاست. همان طور كه بيان شد اين تعبير از تعابير كم نظير است. البته در خصوص ارزش زيارت حضرت سيدالشهداعليه السلام روايتي نقل شده است كه ارواح انبيا با زائران حضرت سيدالشهداعليه السلام مصافحه مي‌كنند، اما اين روايت با روايت غدير تفاوت بسيار دارد و مصافحه ملايك آن هم هر روز ده بار، موردي است كاملاً استثنايي.

با توجه به اين سخن اميرالمؤمنينعليه السلام كه مي‌فرمايند: «إنّا لأُمراء الكلام؛ ما پادشاهان سخنيم» و اين كه آن حضرت خود پايه گذار دستور زبان عربي است و همة امامان معصومعليهم السلام با نكته سنجي و دقت كامل، كلمه‌ها و جمله‌ها را برمي گزينند، اين سخن امام رضاعليه السلام تأمل و دقت مي‌طلبد. لذا در اين جا حضرت رضاعليه السلام نفرمودند: «إن عرف الناس» يا «إذا عرف الناس»، بلكه فرموده اند: «لو عرف الناس» و همان طور كه از قواعد دستور عربي معلوم است «لو» حرف امتناع است و براي كارهاي نشدني به كار مي‌رود و متعلَقِ لو «بحقيقته» مي‌باشد، يعني آنچه شناختنش تقريباً نشدني است و در اين جا منظور شناخت ارزش غدير، آن چنان كه هست و در حقيقت امر وجود دارد مي‌باشد، نه شناخت به اندازة سِعه وجودي و درك و بينش افراد.