کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3475

صفحه 3475

«هذا قاتل الأحبة؛ اين، كُشندة عزيزان [ما] است».

حضرت مجدداً در مقابل اتاق عايشه قرار گرفتند. چون زنان تظاهركننده، واكنشي از حضرت نديدند جرأت بيشتري پيدا كرده، شعارهاي خود را بر ضد حضرت تكرار كردند. برخي اصحاب كه همراه حضرتعليه السلام بودند قصد داشتند زنان تظاهركننده را ساكت كنند، ولي حضرت مانع شدند و فرمودند: «به آنان كاري نداشته باشيد و حتي آنان را به سكوت وادار نكنيد».

اميرالمؤمنين عليعليه السلام هنگام خروج از كاروانسرا در مقابل تظاهركنندگان لحظه اي توقف كردند و جمله اي را فرمودند كه تاريخ هرگز نمونه آن را ثبت نكرده و نخواهد كرد. آزادترين كشورهايي كه مدعي آزادي اند نيز نمي‌توانند چنين ادعايي كنند. حضرت لحظه اي توقف فرمودند و به اتاق هايي كه جنگ افروزان در آنها پنهان شده بودند اشاره كرده، فرمودند: «اگر من قاتل الاحبة بودم، جنگ افروزاني را كه در اتاق‌ها پنهانند مي‌كشتم».

طبق قوانين جنگي در تمام دنيا پس از پايان جنگ، فرماندهان جنگ دستگير، گاهي به حبس و در مواردي به اعدام محكوم مي‌شوند، ولي حضرت اميرمؤمنان عليعليه السلام چنين نكردند. آيا كسي مي‌تواند ادّعا كند در حكومت اميرالمؤمنينعليه السلام آزادي نبود؟ به يقين اگر به ديدة انصاف به حكومت آن حضرت بنگريم خواهيم ديد كه حضرتش حكومتي كاملاً آزاد به وجود آوردند و همگان در ساية حكومت آن حضرت از آزادي كامل برخوردار بودند.

در جنگ صفين كه بر اميرالمؤمنينعليه السلام تحميل شد، شماري از اصحاب از حضرت خواستند به حكميت تن بدهند. مي‌بينيم كه امامعليه السلام به افراد آزادي بيان دادند و حكميت را پذيرفتند. كار به همين جا خاتمه نيافت و آنان پس از ماجراي حكميت، با تظاهرات و شعارهايي چون «لا حكم إلا لله» كه مغالطه اي بيش نبود در مقابل حضرت قرار گرفتند. اين شعار در مسجد نيز سر داده شد، امّا اميرالمؤمنينعليه السلام كه بيشترين قدرت و بزرگ ترين حكومت دنيا را داشتند هرگز آنان را به جهت اعتراض شان محاكمه نكرده، حتي اجازه ندادند به اين دليل كيفر شوند.

غدير اميرالمؤمنين عليعليه السلام به عنوان نمادي شفاف از آزادي، علي رغم اين كه براي جامعه اسلامي آن روز تدارك ديده شد، ولي متأسفانه جوامع اسلامي هرگز از مفهوم آزادي به عنوان يكي از اهداف غدير بهره اي نبردند و تا به امروز اسير ديكتاتوري هستند. در مقابل، در غرب جوامعي وجود دارند كه عنوان آزادي را هر چند اين آزادي مبنا و مجراي صحيحي ندارد و گرفتار افراط و تفريط است بر خود نهاده اند. در آن جا اجازة برپايي تظاهرات و اعتراض داده مي‌شود، ولي در بيشتر موارد مشاهده مي‌شود اعتراض‌ها به خشونت كشيده شده، بسياري دستگير مي‌شوند و مورد ضرب و شتم قرار مي‌گيرند. چنانچه در صدد مقايسة حكومت هاي مدّعي آزادي با حكومت مولي الموحدين عليعليه السلام برآييم مي‌بينيم هيچ شباهتي ميان آزادي اينان و آزادي در حكومت آن حضرت وجود ندارد و ايشان تمام اعتراض‌ها را با بزرگواري تحمّل مي‌كردند و كمترين اثري از خشونت وجود نداشت و پس از جنگ نيز با جنگ افروزان برخوردي نكردند، بلكه آنها را آزاد گذاشتند.

پس بايد تمام آزادي هايي را كه در غرب از آن سخن گفته مي‌شود مرهون اميرالمؤمنينعليه السلام دانست، زيرا آموزه اي است از ايشان كه در آن جوامع به كار گرفته مي‌شود.

آثار نفي غدير

حكمت اعطاي آزادي از ديدگاه اميرالمؤمنين (عليه السلام)

با توجه به فرمودة پيامبر گرامي اسلام «الحق مع علي وعليّ مع الحق؛ حق با علي و علي با حق است» به يقين آن هايي كه در مقابل حضرت قرار مي‌گرفتند و اعتراض و تظاهرات مي‌كردند مخالف حق بودند، ولي هرگز حضرت با آنان برخورد نمي‌كردند و از طرد، نفي و سركوب آنان پرهيز داشتند و دادگاه و مجازاتي براي برخورد با آنان به راه نينداختند. حال اين سؤال پيش مي‌آيد كه چرا امامعليه السلام به جامعه آزادي دادند؟ پاسخ اين پرسش را بايد در سيرة اميرالمؤمنينعليه السلام و نگاه ايشان به حكومت و سياست يافت.