کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3482

صفحه 3482

گرامي داشت غدير در واقع ارج نهادن به اين ارزش‌ها و فضيلت هاي متعالي و محور قرار دادن اين آموزه هاي ناب است.

روايت شده است:

اميرالمؤمنينعليه السلام وقتي شهيد شدند هشتصد هزار درهم مديون بودند و امام حسن مجتبيعليه السلام از جانب ايشان اين قرض را ادا كردند.

اين مطلب گواه روشني است بر اين كه حضرت اميرعليه السلام مالي بر جاي ننهادند. به شهادت تاريخ، ايشان هر چه زمين آباد مي‌كردند و هر چه چاه مي‌كندند بي درنگ وقف مي‌فرمودند. كج انديشي است كسي احتمال دهد اين قرض براي مصارف شخصي بوده است. وقتي خوراك حضرت در هنگام رياست ظاهري اش نان جوِ خشك سبوس دار كه به دست غير ايشان به زحمت شكسته مي‌شد و دوغي بود كه حاضران ترشي آن را استشمام مي‌كردند، معلوم مي‌شود بدهي هاي ايشان براي تأمين زندگي فقرا بوده است. رئيس مسلمانان حتي اگر به قرض گرفتن باشد، بايد به مسلمانان خدمت كند و به هر دشواري كه شده اسباب آسايش يتيمان و بيوگان و تهي دستان را فراهم آرد. وانگهي اگر عدد هشتصدهزار، درهم باشد مبلغ بسيار سنگيني است، چه رسد دينار باشد كه در آن صورت ده برابر خواهد بود. در دنياي امروز كه در بعضي كشورها رئيس را پيش از رياست و پس از آن وزن مي‌كنند تا ببينند مبادا وزنش در دوران مديريت افزايش يابد! كجا مدير يا كارگزاري را مي‌توان يافت كه مقروض از دنيا برود؟

جان سخن اِحياي غدير اِحياي اين ارزش است كه والي و كارگزار به هر نحوِ شرعي بايد آسايش رعيت را فراهم كند و از خود و آبرو و اعتبار خود بر سر اين كار مايه بگذارد.

آثار نفي غدير

در انديشة بينوايان

حضرت مي‌فرمودند:

« … ويقودني جشعي إلي تخيّر الأطعمة، ولعل بالحجاز أو اليمامة من لا طمع له في القرص ولا عهد له بالشَّبع؛ و چگونه حرصم مرا به گزينش خوراك هاي لذيذ بكشاند، در حالي كه شايد در حجاز يا يمامه بينوايي باشد كه به يافتن قرص ناني اميد ندارد و هرگز مزة سيري را نچشيده باشد».

واژة: «لعل»، در سخن امامعليه السلام به معني شايد است، يعني بسا چنين كسي يا كساني باشند. انصافاً همين آموزة بلند، جهان امروز و حكم گزاران دنيا را بس است تا در رفتار خود تجديد نظر كنند و اندكي به انبوه گرسنگان و بينوايان بينديشند و البته اين كمترين دستاورد محور قرار دادن غدير است.