کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3515

صفحه 3515

از جمله كوفيان سعيد بن عبداللَّه حنفي است. او از شيعيان شجاع و عابد كوفه بود. خبر مرگ معاويه كه به او رسيد شيعيان را در كوفه به دور خود جمع كرد، آن گاه نامه‌اي براي امام حسين‌عليه السلام نوشت و او را به كوفه دعوت كرد. مسلم كه به كوفه آمد سعيد بن عبداللَّه قسم ياد كرد كه جان خود را در ياري حسين‌عليه السلام فدا كند.

مسلم بن عقيل نامه‌اي را نوشته و به سعيد داد تا به امام برساند. او نيز با رسيدن به امام با حضرت ماند تا در روز عاشورا به شهادت رسيد. او از جمله كساني است كه در شب عاشورا بعد از آن كه امام خطبه‌اي خواند و اصحاب خود را مخير به ماندن و فرار از صحرا نمود، ابتدا هر يك از بني هاشم به دفاع و وفاداري به امام مطالبي را بيان داشتند. سخن آنان كه تمام شد اوّل كسي از اصحاب كه به دفاع از حضرت سخن گفت سعيد بن عبداللَّه بود. او به حضرت عرض كرد: به خدا سوگند هرگز تو را تنها نخواهيم گذاشت تا اين‌كه بدانيم حق پيامبر را در مورد تو حفظ نموده‌ايم. به خدا سوگند اگر بدانم كه كشته مي‌شوم، سپس زنده مي‌گردم، آن‌گاه زنده سوزانده مي‌شوم و اين عمل در حق من هفتاد بار تكرار مي‌شود، هرگز دست از ياري تو بر نمي‌دارم ... روز عاشورا نيز خود را سپر تيرها و نيزه‌ها قرار داد تا به امام چيزي اصابت نكند، آن قدر زخم بر بدن او اصابت كرد تا بر زمين افتاد ... آن گاه بعد از لعن دشمنان رو به امام حسين‌عليه السلام نمود و خطاب به او عرض كرد: اي پسر رسول خدا! آيا من به عهدم وفا كردم؟ حضرت فرمود: آري، تو جلودار مني در بهشت. سپس روح از بدن مباركش مفارقت نمود.

و نيز از جمله كوفيان شوذب بن عبداللَّه همداني و عابس بن ابي شبيب شاكري است. شوذب از شخصيت‌هاي شيعي كوفه و شجاعان آن ديار بود. از جمله حافظان حديث و حاملان آن از اميرالمؤمنين به شمار مي‌آمد. با مولاي خود از كوفه براي رساندن نامه مسلم به مكه آمد، و تا كربلا حضرت را همراهي كرد تا در روز عاشورا هردو به شهادت رسيدند.

عابس بن ابي شبيب شاكري نيز از شخصيت‌هاي معروف شيعه در كوفه بود. او رئيس قبيله و مردي شجاع، خطيب و اهل عبادت بود. قبيله بني شاكر از مخلصين در ولايت اميرالمؤمنين‌عليه السلام بودند. در روز عاشورا يك تنه به ميدان آمد و فرياد زد: آيا كسي هست كه با من مقابله كند؟ هيچ كس جرأت نكرد، تا آن‌كه عمر بن سعد دستور داد او را سنگ‌باران كنند. وضع را كه چنين ديد، زره و كلاه‌خود را به پشت خود انداخت و با آنان جنگيد تا به شهادت رسيد.

و نيز از جمله كوفيان عبداللَّه بن عمير كلبي است. او كسي است كه با همسرش امّ وهب به ياري امام حسين‌عليه السلام شتافت. روز عاشورا امّ وهب عمود خيمه را به دست گرفت و به طرف همسر خود آمد و گفت: پدر و مادرم به فداي تو! در راه ذرّيه پيامبر قتال كن. عبداللَّه بن عمير او را به طرف زن‌ها روانه نمود ولي اين شيرزن لباس او را گرفته و رها نمي‌كند، مي‌گويد: من هرگز تو را رها نمي‌كنم تا با تو به شهادت برسم. امام حسين‌عليه السلام به او فرمود: از جانب اهل بيت جزاي خير ببيني، به سوي زنان برگرد خداوند تو را رحمت كند، و با آنان باش؛ زيرا قتال از زنان برداشته شده است. او به سوي زنان بازگشت. بعد از شهادت شوهرش بر بالينش آمد خاك‌ها را از روي او كنار زد و به او خطاب كرد: بهشت بر تو گوارا باد. شمر لعين به غلام خود دستور داد تا با چوب بر سر او زند. رستم غلام شمر چنان با چوب به سر او كوبيد كه همان جا به شهادت رسيد.

و از جمله كوفيان عبداللَّه بن عروه غفاري و برادرش عبدالرحمن هستند. اين دو برادر در سرزمين كربلا به حضرت ملحق شدند. روز عاشورا خدمت حضرت شرفياب شده و عرض كردند: دشمن از هر طرف شما را احاطه كرده است، ما دوست داريم در خدمت شما بوده و با دشمنانتان بجنگيم تا آن‌ها را از شما دفع كنيم. حضرت فرمود: مرحبا بر شما، نزديك من آييد. آن دو نيز نزديك حضرت آن قدر به قتال پرداختند تا هر دو به شهادت رسيدند.

عمرو بن قرظه انصاري نيز از صحابه و راويان حديث و از اصحاب اميرالمؤمنين‌عليه السلام است كه در كوفه همراه او در تمام جنگ‌ها بود. قبل از ممانعت از امام حسين‌عليه السلام خود را در كربلا به آن حضرت ملحق نمود. او نيز در روز عاشورا از جمله كساني بود كه با صورت و سينه خود به دفاع از امام برآمد تا تيرها و نيزه‌ها به حضرت اصابت نكنند. او در حالي كه غرق به خون بود بر زمين افتاد، عرض كرد: آيا من به عهد خود وفا كردم؟ حضرت فرمود: آري تو جلودار من در بهشتي، به رسول خدا از جانب من سلام برسان و به او بگو كه من نيز پشت سر تو خواهم آمد. آن گاه جان به جان آفرين تسليم كرد.

ابوثمامه عمرو صائدي نيز از كوفيان است كه در زمان امام علي‌عليه السلام و امام حسن‌عليه السلام همواره در ركاب آن‌ها بود. در كوفه باقي ماند و بعد از مرگ معاويه در نامه‌اي به امام حسين‌عليه السلام او را به كوفه دعوت نمود. در كوفه از جمله كساني بود كه به امر مسلم كمك مالي براي خريد اسلحه جمع مي‌نمود ... عبيداللَّه بن زياد كسي را فرستاد تا او را دستگير كند. از كوفه فرار كرد و با نافع بن هلال بجلي خود را به امام رسانيد. او از جمله كساني بود كه در روز عاشورا در مقابل صفوف نماز خوف امام حسين‌عليه السلام ايستاد تا به حضرت تيري اصابت نكند. بعد از نماز در حالي كه سيزده چوبه تير بر بدنش اصابت كرده بود و با زخم‌هاي بي شمار بر زمين افتاد و به شهادت رسيد.

قاسط بن زهير و دو برادرش كردوس و مقسط نيز از كوفياني هستند كه در عصر امام علي و امام حسن‌عليهما السلام از اصحاب اين دو بزرگوار بودند و هنگامي كه خبر حركت امام حسين‌عليه السلام را از مكه شنيدند در كربلا به آن حضرت ملحق شده و در حمله اوّل هر سه نفر به شهادت رسيدند.

مسلم بن عوسجه از صحابه رسول خداصلي الله عليه وآله است. او از جمله كساني است كه از كوفه براي امام حسين‌عليه السلام نامه نوشت و براي حضرت نيز در كوفه بيعت مي‌گرفت. او بعد از شهادت مسلم و هاني بن عروه در كوفه مدتي مخفي گشت و سپس با اهل بيتش فراركرده و به امام حسين‌عليه السلام پيوست و جان خود را در راه آن حضرت فدا نمود.