کتابخانه بالقرآن

کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3520

صفحه 3520

امام سجادعليه السلام مي‌فرمود: «دوستداران واقعي ما در مكه و مدينه، به بيست نفر نمي‌رسند.»(92) در عين‌حال، در عراق، افراد بيشتري به اهل‌بيت‌عليهم السلام علاقه‌مند بودند.

پيروان غدير در عصر «امام محمد باقرعليه السلام»

دوران امامت امام باقرعليه السلام، مصادف با ادامه فشارهاي خلفاي بني‌اميه و حكّام بر شيعيان عراق بود. عراق مركز اصلي تشيع محسوب مي‌گرديد.

امام ابوجعفر محمدبن علي الباقرعليه السلام در توصيف مصايبي كه بر اهل بيت پيامبرصلي الله عليه وآله وارد شد، مي‌فرمايد: «و كان عظم ذلك وكبره زمن معاوية بعد موت الحسين‌عليه السلام، فقتلت شيعتنا بكلّ بلدة وقطعت الأيدي والأرجل علي الظنّة، وكلّ من يذكر بحبّنا والانقطاع الينا سجن او نهب ماله او هدمت داره... حتي أنّ الرجل ليقال له زنديق او كافر احبّ اليه من ان يقال: شيعة علي...»؛(93) «عظمت و بزرگي مصايب از زمان معاويه، بعد از مرگ حسين‌عليه السلام بود. در آن هنگام بود كه شيعيان ما در هر كشوري كشته شدند و دست‌ها و پاها به مجرّد گمان قطع گرديدند. و هركسي كه محبت و ميل به ما را مي‌داشت او را زنداني كرده، يا مالش را به غارت مي‌بردند و يا خانه‌اش را خراب مي‌نمودند... و كار به جايي رسيد كه اگر به كسي زنديق يا كافر مي‌گفتي نزد او بهتر بود از اين‌كه بر او شيعه علي اطلاق مي‌كردي... ».

شيعيان هرساله در مراسم حج، با امام تماس داشتند. اين تماس‌ها معمولاً يا در مكه و يا در بازگشت و عبور از مدينه، صورت مي‌گرفت. با توجه به برخي اخبار، مردم عراق از رفتن نزد امام باقرعليه السلام در مدينه، نهي شده بودند.(94)

مشكل «غُلات» در اين دوران، يكي از مشكلات براي شيعيان بود. شمار اين گروه رو به فزوني بود. وقتي كه امام‌عليه السلام آن‌ها را از خود طرد كرد، اصحاب آن حضرت نيز «غُلات» را از جمع خود بيرون راندند. «مغيرة بن سعيد» و «بيان بن سمعان»، كه هر دو از معروف‌ترين شخصيت‌هاي غاليان و از رهبران آن‌ها بودند، توسط اصحاب امام‌باقرعليه السلام تكفير شدند.

تأكيد امام باقرعليه السلام به عمل‌گرايي شيعيان، به‌طور غيرمستقيم، در مقابل تمام فرقه‌هايي كه به عمل صالح اعتنايي نداشتند، صورت مي‌گرفت.

بسياري از شيعيان عراق در اثر فشار و اختناق موجود، انتظار داشتند كه امام‌عليه السلام به عراق آمده و دست به شمشير ببرد. ولي امام باقرعليه السلام مأمور به تقيه بود. لذا، برخي از آن‌ها نسبت به امامت آن حضرت دچار ترديد گشتند. آگاهي كافي درباره امامت به آن‌ها نمي‌رسيد و به همين جهت گروهي به «زيد»، برادر امام گرويدند و انشعابي را به وجود آوردند. هرچند زيد هفت سال زودتر از برادرش، در كوفه وفات يافت. امّا در همين دوره و پس از آن، ريشه‌هاي گرايش به زيد در ميان شمار زيادي از شيعيان رشد كرد.

مخالفت با مصالح «امويان»، موجب اختلافات كمتري در ميان شيعيان مي‌گشت. اما به موازات فروكش كردن فشارهاي سياسي بر آنان، مسأله «غُلات» به تدريج دامنه بيشتري گرفت؛ به طوري كه مسأله مهم در زمان امام صادق‌عليه السلام مسأله «غُلات» محسوب مي‌گرديد. فشار اموي‌ها، جز در دو سال حكومت «عمر بن عبدالعزيز»، (از سال 99 تا 110 ه.ق) در تمام دوران حكومت آنان به شدت ادامه داشت.

پيروان غدير در عصر «امام جعفر صادق‌عليه السلام»

کتابخانه بالقرآن کتابخانه بالقرآن
نرم افزار موبایل کتابخانه

دسترسی آسان به کلیه کتاب ها با قابلیت هایی نظیر کتابخانه شخصی و برنامه ریزی مطالعه کتاب

دانلود نرم افزار کتابخانه
تمامی حقوق این سامانه متعلق به کتابخانه بالقرآن می باشد.