کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3525

صفحه 3525

با وجود اين، بيشتر شيعيان به امامت امام جوادعليه السلام گردن نهادند. در ميان آنان كساني، كمي سن امام را به خود امام جوادعليه السلام نيز، گوشزد كردند. آن حضرت در جواب به جانشيني «سليمان‌عليه السلام» از «داودعليه السلام» اشاره كرد و فرمود: «حضرت سليمان هنگامي كه هنوز كودكي بيش نبود، و گوسفندان را به چرا مي‌برد، حضرت داوود او را جانشين خود كرد، درحالي‌كه علماي بني‌اسرائيل، عمل او را انكار مي‌كردند.»(113)

«شيعيان امامي» امامت را از جانب خدا مي‌دانستند، و به همين‌جهت كمي سن امام نمي‌توانست خللي در عقيده آنان ايجاد كند.

شيعيان براي اثبات امامت، سؤالاتي را مطرح مي‌نمودند و موقعي كه احساس مي‌كردند كه مدعي امامت از عهده پاسخ‌گويي برمي‌آيد، (با وجود نصّ به امامتشان) وي را به عنوان امام معصوم مي‌شناختند و مي‌پذيرفتند.

شيعيان امامي در سراسر نقاط، بويژه در عراق، مدائن و ايران و... به سر مي‌بردند.(114) شيعيان علاوه بر ارتباط با امام از طريق وكلاي آن حضرت، در مراسم حج نيز با امام ديدار مي‌كردند.

بنابه روايتي عده‌اي از شيعيان امام جوادعليه السلام در مصر مي‌زيسته‌اند. در اين روايت، «علي بن اسباط» مي‌گويد: «قامت امام را به دقّت مي‌نگريستم تا آن حضرت را براي اصحابمان در مصر بتوانم توصيف كنم.»(115)

در روايت ديگري آمده است: «يك نفر از شيعيان خراسان خدمت امام جوادعليه السلام مشرّف شد.»(116)

روايت ديگري از «حر بن عثمان همداني» حاكي از آن است كه عده‌اي از شيعيان «ري» به محضر ايشان شرفياب شدند.(117) و اين دلالت دارد بر اين‌كه شيعه در ري فراوان بوده است.(118)

قم، يكي از مراكز تشيع در دوران امام جوادعليه السلام بود كه شيعيان آن ارتباط نزديكي با امام‌عليه السلام داشتند.

احمد بن محمد بن عيسي، كه از وي به‌عنوان «شيخ القميين» ياد شده است، از اصحاب امام رضا و امام جوادعليهما السلام بوده است و تأليفات زيادي در فقه و حديث، از خود به‌جاي گذاشته و حتي محضر امام حسن عسكري‌عليه السلام را درك كرده است.(119)

صالح بن محمد بن سهل، يكي ديگر از اصحاب امام جوادعليه السلام در قم بود كه رسيدگي به امور موقوفات حضرت را در آن شهر عهده‌دار بود.(120)