کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3613

صفحه 3613

[صفحه 28]

تغيير نداده و من شهادت مي‌دهم كه تو مولاي من هستي و بدين مطلب اقرار مي‌نمايم و در زمان پيامبر هم به عنوان اميرالمؤمنين بر تو سلام كردم، ولي اينكه «تو خليفه‌ي او باشي» در اين باره چيزي به ما نگفته است!!

اين قبيح‌ترين شكل عناد و لجاجت بود كه با نام بردن غدير و آوردن اسم ولايت و اقرار به آن فقط با ذكر كلمه‌ي «خلافت» بخواهد القاي شبهه‌اي كند. لذا اميرالمؤمنين عليه‌السلام بجاي اينكه مسئله را بر سر خلافت يا ولايت و يا هر كلمه‌اي كه احتياج به معني كردن دارد ببرند، معجزه‌اي نشان دادند تا اتمام حجت مستقيم الهي بر او باشد و فرمودند:

چطور است پيامبر صلي اللَّه عليه و آله را به تو نشان دهم تا به تو بگويد من به اين مسئله‌اي كه به خود اختصاص داده‌اي از تو سزاوارترم و اگر خود را از اين مقام عزل نكني مخالفت خدا و رسول نموده‌اي؟

ابوبكر گفت: اگر آنحضرت را نشانم دهي و كمتر از اين را هم به من بگويد برايم كافي است! حضرت فرمود: بعد از نماز مغرب نزد من بيا تا آنحضرت را به تو نشان دهم.

اين چيزي جز معجزه‌ي نبود كه پيامبر صلي اللَّه عليه و آله بعد از رحلت دوباره زنده شود و غدير را در چشم غاصب تكرار كند. بعد از نماز مغرب ابوبكر همراه اميرالمؤمنين عليه‌السلام به مسجد قبا آمدند و ديدند پيامبر صلي اللَّه عليه و آله در سمت قبله‌ي مسجد نشسته است. آنحضرت به خطاب ابوبكر فرمودند:

اي ابوبكر، بر ضد ولايت علي اقدام كرده‌اي و در جاي او نشسته‌اي كه جاي نبوت است و جز او كسي مستحق آن نيست، زيرا او وصي و خليفه‌ي من است. تو دستور مرا كنار گذاردي و آنچه به تو گفته بودم مخالفت نمودي و خود را به غضب خدا و من دچار ساختي. اين لباسي را كه بغير حق بر تن كرده‌اي و اهلش نيستي بيرون بياور و الاّ وعده‌ي تو آتش است!

[صفحه 29]

پس از اين ماجرا اميرالمؤمنين عليه‌السلام به سلمان فرمود: اكنون اين خبر را به عمر خواهد گفت و اگر قصد بازگشت هم داشته باشد او مانع خواهد شد.

ابوبكر سراغ عمر آمد و همه چيز را براي او تعريف كرد. عمر گفت: چه سست عقيده و ضعيف العقل هستي! نمي‌داني كه اين هم گوشه‌اي از سحر اوست! بر سر آنچه بوده‌اي پايدار باش!!!