کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3614

صفحه 3614

بلاي الهي بر منكر غدير

بحارالانوار: ج 31 ص 447، ج 37 ص 199. عوالم: ج 3: 15 ص 89 و 490. الغدير: ج 1 ص

93. تفصيل بيشتر ماجرا در ص 54 كتاب حاضر آمده است.

پس از بيست و پنج سال خفقان كه مي‌رفت نسلهاي جديد را از غدير بي‌خبر گذارد، در زمان خلافت ظاهري اميرالمؤمنين عليه‌السلام، آنحضرت براي احياي غدير اقدامات اساسي فرمود. در چنان شرايط حساسي كه غدير مي‌رفت تا جان تازه‌اي به خود گيرد، نياز به عده‌اي از حاضران در غدير بود كه با شهادت به آنچه خود در آن حضور داشته‌اند و بچشم خود ديده‌اند مؤيِّد سخنان حضرت در پيشگاه مردمي باشند كه در اثر تبليغات سوء دشمنان از صاحب غدير فاصله پيدا كرده‌اند و بسياري از باورها برايشان در مرحله‌ي ابتدائي است.

اميرالمؤمنين عليه‌السلام در ميدان بزرگ كوفه مجلس مهمي تشكيل دادند كه در آن عده‌ي قابل توجهي از حاضرين غدير بودند. حضرت در حضور آن جمعيت انبوه كساني را كه در غدير حاضر بوده‌اند و منصوب كردن آنحضرت را بچشم خود ديده‌اند، قسم داد كه برخيزند و شهادت دهند.

عده‌اي كه حداقل سي نفر مي‌شدند برخاستند و به آنچه ديده بودند شهادت دادند. در اين ميان هشت نفر كه همه حضور آنان در غدير را مي‌دانستند براي شهادت برنخاستند. وقتي حضرت از آنان علت را پرسيد، بهانه آوردند كه فراموش كرده‌ايم! و گويا طوري فراموش كرده بودند كه با يادآوري هم به خاطرشان نيامد!!!

[صفحه 30]

در اينجا حضرت فرمود: اگر در اين بهانه‌اي كه مي‌آوريد دروغ مي‌گوييد و عذر بيجا تراشيده‌ايد خدا شما را به بلايي مبتلا كند كه براي همه‌ي مردم آشكار و ثابت شود. سپس براي هر يك بلاي خاصي را ذكر كردند و مجلس پايان يافت.

همه‌ي هشت نفر به بلاهايي كه حضرت فرموده بود گرفتار شدند و بين مردم به نفرين شده‌ي اميرالمؤمنين عليه‌السلام معروف گرديدند. اين بلاي الهي بر منكرين غدير به معناي اتمام حجت الهي و اثبات پشتوانه‌ي خدايي براي غدير بود و نتيجه‌اي كه از آن گرفته شد اين بود كه اگر شاهدان غدير با بهانه‌ي دروغين براي شهادت به پا نمي‌خيزند ولي اين خداوند است كه با رسوا كردن آنان، براي غدير شهادت مي‌دهد.

[صفحه 31]