کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3857

صفحه 3857

3 - «نَحْنُ الشِّعَارُ وَ الأَصْحَابُ وَالْخَزَنَةُ وَ الأَبْوَابُ وَ لا تُؤْتَي الْبُيوتُ إِلّا مِنْ أَبْوَابِهَا فَمَنْ أَتَاهَا مِنْ غَيرِ أَبْوَابِهَا سُمِّي سَارِقاً»؛(4) «مردم! ما اهل بيت پيامبرصلي الله عليه وآله چونان پيراهن تن او و ياران راستين او خزانه داران علوم و معارف وحي و درهاي ورود به آن معارف، مي‌باشيم، كه جز از در، هيچ كس به خانه‌ها وارد نخواهد شد. هر كسي از غير در آن وارد شود دزد است».

4 - «أَينَ الَّذِينَ زَعَمُوا أَنَّهُمُ الرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ دُونَنَا كَذِباً و بَغْياً عَلَينَا أَنْ رَفَعَنَا اللَّهُ وَوَضَعَهُمْ و أَعْطَانَا و حَرَمَهُمْ و أَدْخَلَنَا و أَخْرَجَهُمْ بِنَا يسْتَعْطَي الْهُدَي و يسْتَجْلَي الْعَمَي»؛(5) «كجايند كساني كه پنداشتند دانايان علم قرآن آنان مي‌باشند نه ما؟ كه اين ادعا را بر اساس دروغ وستمكاري بر ضد ما روا داشتند. خدا ما اهل بيت پيامبرصلي الله عليه وآله را بالا آورد و آنان را پست و خوار كرد، به ما عطا فرمود و آن‌ها را محروم ساخت، ما را در حريم نعمت‌هاي خويش داخل و آنان را خارج كرد، كه راه هدايت را با راهنمايي ما مي‌پويند و روشني دل‌هاي كور از ما مي‌جويند».

5 - «إِنَّمَا مَثَلِي بَينَكُمْ كَمَثَلِ السِّرَاجِ فِي الظُّلْمَةِ يسْتَضِي‌ءُ بِهِ مَنْ وَلَجَهَا»؛(6) «همانا من در بين شما چونان چراغ درخشنده در تاريكي هستم كه هر كس به آن روي مي‌آورد از نورش بهره‌مند مي‌گردد».

6 - «هُمْ عَيشُ الْعِلْمِ و مَوْتُ الْجَهْلِ يخْبِرُكُمْ حِلْمُهُمْ عَنْ عِلْمِهِمْ و ظَاهِرُهُمْ عَنْ بَاطِنِهِمْ و صَمْتُهُمْ عَنْ حِكَمِ مَنْطِقِهِمْ لا يخَالِفُونَ الْحَقَّ و لا يخْتَلِفُونَ فِيهِ»؛(7) «آن‌ها - اهل‌بيت پيامبرصلي الله عليه وآله - رمز حيات دانش و راز مرگ ناداني هستند، حلمشان شما را از دانش آنان، ظاهرشان از باطنشان و سكوتشان از منطق آنان اطلاع مي‌دهد، نه با دين خدا مخالفتي دارند و نه در آن اختلاف مي‌كنند».

شواهد

با مراجعه به كلمات مستبصرين پي مي‌بريم كه اين عامل تأثير بسزايي در شيعه شدن آنان داشته است. اينك به كلمات برخي از آنان اشاره مي‌كنيم:

1 - محمدبن علي متوكل يكي از كساني كه شيعه شده، مي‌گويد: «روش‌هاي درسي ما از ذكر اهل بيت‌عليهم السلام خالي است، و اين در حالي است كه كتاب‌هاي آن‌ها را سيره و اخبار ضعيف و قوي از مردان و زنان شرق و غرب عالم فراگرفته است، و اين به نوبه خود جاي سؤال‌هاي بسيار دارد؛ زيرا ما جوانان دانشگاهي كه به حركت اسلامي خودمان را منتسب كرده‌ايم، كجا مي‌توانيم از تاريخ و احوال امام علي‌عليه السلام و سيده زنان، حضرت زهراعليها السلام و حسن و حسين و فرزندان آنان - عليهم السلام - و از زينب‌عليها السلام اطلاع يابيم؟ براي ما ذكر و يادي از آنان نمي‌كنند... روش‌هاي درسي، سيره اهل بيت‌عليهم السلام را به فراموشي سپرده‌اند؛ زيرا با سلبيات و مطاعن و جرائم ديگران ارتباطي ندارد. مربّيان و اساتيد نمي‌خواهند تا توجه شاگردان خود را به موقعيت‌هاي ناشايست و پرونده‌هاي سياه عده‌اي جلب كنند...».(8)

عبدالمنعم حسن يكي ديگر از كساني كه شيعه شده مي‌نويسد: «براي اهل بيت‌عليهم السلام ميراث فرهنگي عظيمي است كه امت مي‌توانست از آن استفاده كند، ولي خودش را از آن محروم ساخت. يكي از معجزات آن‌ها كه مرا مبهوت و متحير كرده روش آنان در دعا و كيفيت تقرّب به سوي خداوند متعال و ادب بالا در مقام تخاطب با پروردگار سبحان است. كسي كه صحيفه سجاديه را بخواند، كتابي كه تمام آن دعاهايي از امام چهارم علي بن الحسين‌عليه السلام است تعجب‌كند كه چرا علماي اهل سنت به اين صحيفه اهتمام ندارند؟ آيا به جهت اين است كه از يكي از امامان اهل بيت‌عليهم السلام وارد شده و يا جهت ديگري دارد؟».(9)

دكتر تيجاني سماوي مي‌نويسد: «هرگاه مسلمان بخواهد حقّ را بشناسد و از ضلالت محفوظ مانده و روز قيامت نجات يابد و بهشتي شده و رضايت خدا را كسب نمايد، راهي جز اين ندارد كه سوار بر كشتي نجات شده و به اهل بيت‌عليهم السلام رجوع كند؛ زيرا آنان امان امتند كه خداوند بنده‌اي را مورد قبول خود به جز از راه آنان قرار نمي‌دهد، و هيچ كس نمي‌تواند به جز از دروازه آنان داخل در هدايت شود. اين امري است كه رسول خداصلي الله عليه وآله تقرير كرده و از جانب خداوند عزّوجلّ براي امت ابلاغ كرده است».(10)

عبدالمنعم حسن يكي ديگر از مستبصرين مي‌گويد: «نظري كلّي به روش اهل بيت‌عليهم السلام و كلمات و احوال آنان كافي است كه ما را بر اين امر هدايت كند كه آنان امين‌هاي خداوند بر وحي اويند كه بر پيامبرش نازل شده است. اين امانت عظيمي است كه ممكن نيست اشخاصي كه شيطان آنان را گهگاهي وسوسه مي‌كرده، متحمّل آن گردند. و نيز نمي‌تواند حقّ آنان را ادا كند كسي كه همه مردم از او فقيه‌تر بوده‌اند. و نمي‌تواند حفظ كند اين امانت را كسي كه هواي نفس خود و عشيره‌اش را بر تمسك به بسيطترين مفردات حق، مقدّم مي‌داشته است... كلمات اهل بيت‌عليهم السلام نورانيتي دارد كه من نزد ديگران نيافتم. روش آنان در تربيت امت و توجيه آنان شما را به درجه‌اي از احساس قرار مي‌دهد كه معناي خلافت الهي را در روي زمين درك مي‌كنيد. تاريخ گواهي نمي‌دهد كه آنان نزد احدي علم فرا گرفته باشند، بلكه تمام صاحبان علم ادعاي رجوع علم خود را به آن حضرات دارند».(11)