کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3861

صفحه 3861

آن واقعه، قصه مقتل امام حسين‌عليه السلام با صوت شيخ عبدالزهرا كعبي‌رحمه الله در روز دهم از ماه محرّم الحرام سال 1402 هجري بود. من به تمام نداهاي امام حسين‌عليه السلام گوش مي‌دادم و تمام جوارحم از آن مي‌لرزيد، و اين همراه با اشك و عبرت بود، و چيزي در خونم... گويا انقلاب و ندايي در جوارحم... كه لبيك يا سيدي، يابن رسول اللَّه!... .

در ذهنم سؤال‌هايي بي‌پايان بود، و گويا نوري كه از قبل محجوب و مستور بوده است. اين نور برانگيخت و يك دفعه تمام فضا را شكافت. فروزشي كه پيروي و اقتداء به حسين‌عليه السلام را در برداشت، حسيني كه يادگار مصطفي و بزرگ امّت و از رهبران دين بود.

فروزشي از اسلام به تمام معنا كه از نو برانگيخت و پيامبر خداصلي الله عليه وآله آن را به توسّط شخص ريحانه و سبطش حسين‌عليه السلام از نو رهبري نمود.

اين نداهاي اسلام است كه هر كجا فرود آيد پراكنده مي‌شود و همه آن‌ها را مي‌شناسند! و براي اسلام معنايي به جز آن شناخته نمي‌شود.

آري، مكان‌هاي بر زمين خوردن فرزندان رسول خدا!...».(21)

ج - استاد ادريس حسيني مغربي‌

او در كتاب خود «لقد شيعني الحسين‌عليه السلام» مي‌نويسد: «يك نفر از نزديكانم به من گفت: چه كسي تو را شيعه نمود، و به چه كتاب‌هايي اعتماد نمودي؟ من در جواب او گفتم: امّا نسبت به اين سؤال كه چه كسي مرا شيعه نمود بايد بگويم: آن شخص جدّم حسين‌عليه السلام و فاجعه ناگواري بود كه بر او اتفاق افتاد. و امّا نسبت به اين سؤال كه به چه كتابي در اين باره اعتماد كردم، بايد بگويم كه مرا صحيح بخاري و صحاح ديگر شيعه نمودند. او سؤال كرد: اين چگونه ممكن است؟ به او گفتم: صحاح را مطالعه كن، و از تناقضات آن مگذر جز آن كه آن‌ها را شماره نمايي. و نيز از كلامي مگذر جز آن كه در آن تأمّل نمايي... در اين هنگام به آرزوي خود خواهي رسيد.

به طور حتم امّتي كه حسين‌عليه السلام را به قتل رساند و اهل بيت طاهرين او را به اسارت برد هرگز قابل اعتماد نيستند. و هرگز براي فكر آزاد و بي تعصّب امكان ندارد تا اين حوادث را توجيه كند، همان گونه كه من نمي‌توانم خون پاك را با آب طبيعي تأويل نمايم. اين خون‌هايي كه جاري شد، آب‌هاي نهر نبود، بلكه خون‌هاي شريف‌ترين كساني بود كه پيامبرصلي الله عليه وآله بر آنان در اين امّت وصيت نموده بود. اين امّت خود باعث شدند كه اعتبارشان را از دست بدهند، و هر چه بگويند نمي‌توانند مرا قانع كنند كه چگونه خون حسين‌عليه السلام به دست افرادي بر زمين ريخته شد كه بر امّت اسلامي حكمراني مي‌كرده‌اند و علماي اهل سنت و جماعت با آنان رفتار خوبي داشتند!

امّتي كه رعايت حال فرزندان پيامبرش را بعد از او ندارد و هرگز نمي‌تواند مراعات سنّتش را بعد از او كند، هر چه مي‌خواهي در توجيه اين عمل بگو، بگو كه مسلمانان در عهد اوّل در كشتن اهل بيت‌عليهم السلام اجتهاد كردند! و بگو: اين افكار كه در كتب شيعه وجود دارد همگي ساختگي است و در تاريخ اسلام حقيقتي ندارد؛ ولي آيا يك نفر از مسلمانان از اين طرف اقيانوس تا آن طرف اقيانوس مي‌تواند انكار كند كه امام حسين‌عليه السلام مظلومانه به امر يزيد بن معاويه و به فتواي رسمي از شريح قاضي و شمشيرهاي لشكر اموي كينه‌توز كشته شد، در جامعه‌اي كه در آن فكر عامه رشد كرده و در پي حادثه‌اي منحصر به فرد از نوع خود در تاريخ اسلام به وقوع پيوست، حادثه‌اي كه عبارت از تحويل خلافت به پادشاهي و سلطنت بود. كه بعد از آن يزيد بن معاويه به طور غاصبانه بر مسلمانان منصوب شد... .

هرگز، و هزار هرگز... هيچ كس جرأت و توان ندارد كه اين موضوع را انكار يا توجيه نمايد؛ زيرا سنّت تاريخ آن است كه نسبت به وقايع و قضايايي كه بر مستضعفين وارد شده كوتاهي نكند، گرچه مفسدين كراهت داشته باشند».(22)