کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3874

صفحه 3874

او نيز مي‌گويد: «به استثناي برخي از علماي معاصرين كه در نوشته‌هاي خود درباره شيعه مراعات اخلاق اسلامي را كرده و انصاف از خود نشان داده‌اند، ولي اغلب آن‌ها از قديم و جديد، هميشه درباره شيعه با افكار بني اميه كينه‌توز مي‌نويسند. تو آنان را مي‌بيني كه در هر وادي گمراه‌كننده وارد شده و سخناني كه خود نمي‌فهمند، بر زبان جاري مي‌سازند و سبّ و دشنام به آنان داده و بر شيعه آل بيت نسبت‌هايي را مي‌دهند كه از آن‌ها بري مي‌باشند... . يك بار چنين مي‌نويسند كه شيعه فرقه‌اي است كه مؤسس آن عبداللَّه بن سبأ يهودي است، و يك بار مي‌نويسند كه آنان از اصل مجوسند، و گاهي مي‌گويند آنان روافض‌اند كه خطرشان از يهود و نصارا بيشتر است. و گاهي مي‌نويسند كه آنان منافقند؛ زيرا به تقيه عمل مي‌كنند، و آنان اباحيگري را رواج مي‌دهند؛ زيرا نكاح با محارم را مباح دانسته و متعه را كه زنا است حلال مي‌شمارند. و برخي از آنان مي‌گويند كه شيعه قرآني غير از قرآن ما دارد، و آنان علي و امامان ديگر از فرزندان او را مي‌پرستند و نسبت به محمّد و جبرئيل بغض دارند... سالي نمي‌گذرد جز آن‌كه كتاب يا مجموعه كتبي از اين علمايي كه گمان مي‌كنند اهل سنت و جماعتند، به دست ما مي‌رسد، كه پر از تكفير و توهين به شيعه است. آنان در اين كار خود انگيزه‌اي جز خشنودي اربابان خود ندارند، كساني كه مصلحت خود را در تفرقه بين امت و تشتّت آن‌ها مي‌بينند. آنان در اين گونه نوشته‌هاي خود حجّت و دليلي جز تعصّب كوركورانه و كينه به دل گرفته و جهل مركّب و تقليد از گذشتگان خود بدون تحقيق و جست‌جو و گواه، ندارند... و از آنجا كه آنان پيروان سنت بني اميه و قريشند، لذا چنين سخن مي‌گويند و با عقلانيت جاهليت و افكار قبيله‌اي و صداهاي قومي‌گري مي‌نويسند...».(59)

هاشمي بن علي از مستبصرين تونسي مي‌گويد: «من هميشه مي‌گويم كه ميليون‌ها نفر از مسلمانان و ديگران هستند كه داراي طينتي پاكند ولي اين مذهب به آنان نمي‌رسد».(60)

دكتر اسعد وحيد قاسم، پزشك مستبصر فلسطيني در اين باره مي‌نويسد:

«... سؤالي كه دائماً در ذهن من است، اين‌كه به چه سبب بسياري از حوادث تاريخي و احاديث پيامبرصلي الله عليه وآله را از مامخفي كرده‌اند، به رغم اين‌كه در مصادر معتبر اهل سنت از توثيق برخوردار است، احاديثي كه مي‌تواند بسياري از دشواري‌هاي مسائل اختلافي بين اهل سنت و شيعه در طول قرون گذشته را حلّ كند. آيا مخفي كردن حقايق و روپوش گذاشتن بر آن‌ها و مشوّش كردن آن‌ها مي‌تواند توجيه كننده و مانع فتنه باشد؛ آن طوري كه آنان گمان مي‌كنند؟ آيا تمام فتنه در مخفي كردن حقايق و مشوّه جلوه دادن آن‌ها نيست؟!».(61)

محمد گوزل حسن آمدي، يكي از مستبصرين تركيه مي‌گويد: «من از نصوص بسياري كه در كتاب و سنت وارد شده و در مورد خلافت اميرالمؤمنين و ائمه معصومين از ذرّيه اوست مطّلع شدم كه امر به اقتداي به آنان و حركت بر طبق روش آنان دارد و از مخالفت و دشمني با آنان نهي مي‌كند. رواياتي كه در حدّ تواتر در كتب اهل سنت و شيعه وارد شده است، گرچه حاكمان جور، نهايت سعي و كوشش خود را براي مخفي كردن و كتمان آن‌ها به كار گرفتند، و كساني كه اين نصوص را پخش كرده و منتشر ساختند را عذاب كرده و زندان نمودند، و اموال بسيار و جوايز ارزشمندي را به كساني بذل كردند كه مخالف و نقيض آن احاديث را از پيامبرصلي الله عليه وآله نقل نمودند. ولي به رغم اين كارها، خداوند بر اين امت منّت گذارد كه بر آنان مقدار بسياري از اين نصوص را حفظ كرد...».(62)

3 - القاي شبهات‌

توضيح

شك و شبهه در برخي از موارد خوب و سازنده است ولي در برخي از موارد ديگر مضرّ و مخرّب مي‌باشد.

الف) شك سازنده‌

انسان بعد از رسيدن به بلوغ، در وجود خود احساس مي‌كند كه احتياج به بحث و تحقيق براي رسيدن به شناخت پاك و اصيل و اطمينان آور دارد. از اين موقع است كه در ذهن انسان، شك‌ها و شبهه‌ها درباره صحت اعتقاداتش پديد مي‌آيد. اين سؤال‌هاي اعتقادي و شبهات كه در درون انسان موج مي‌زند، از شك‌هاي سازنده و ارزشمند به حساب مي‌آيد، و اين امري طبيعي به نظر مي‌رسد؛ زيرا ناشي از عدم معرفت است كه مي‌تواند در نفس انسان برخي از مشاعر را باز كند. مشاعري كه بعد از ظهور و بروز، در انسان نشاط و زندگي به جهت طلب علم و اطمينان در امور اعتقادي ايجاد مي‌كند.