کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3897

صفحه 3897

غوغاي سقيفه!!

طايفه انصار در سقيفه بني ساعده گرد آمدند و گفتند: ما زمام اين كار را پس از محمّد به دست سعد بن عباده مي‌سپاريم. و سعد را با اين‌كه بيمار بود به سقيفه بردند.

سعد خدا را ستايش كرد و سپاس گفت، و پيش آهنگي انصار را در دين و برتري آنان در اسلام را يادآور شد و احترامي كه پيغمبر و اصحابش به آنان داشتند و جهادي را كه با دشمنان حضرت نمودند، تا آنجا كه كار عرب درست شد، و اين‌كه رسول خداصلي الله عليه وآله خشنود از آنان دنيا را ترك نمود، را بيان كرد. سپس گفت: چاره كار را شما بايد بينديشيد نه ديگران. همگي يك زبان در جواب گفتند: با نظر تو موافقيم و گفتار تو درست است و ما از رأي تو هرگز نمي‌گذريم و زمام اين امر را به دست تو خواهيم سپرد. سپس گفت و گوهايي به ميان آمد و مذاكراتي صورت گرفت. در پايان مذاكرات پرسيدند: هر گاه مهاجرين قريش زير بار نرفتند و اظهار كردند كه ما مهاجرين و ياران نخستين رسول خداييم و از قبيله و دوستان اوييم و علتي ندارد كه پس از او در اين كار با ما ستيزه كنيد، چه بايد كرد؟

عده‌اي گفتند: اگر چنين اعتراض شد در جواب مي‌گوييم: اميري از ما و اميري از شما انتخاب خواهيم كرد. سعد بن عباده گفت: اين خود اوّلين شكست است.(23)

در اين هنگام بود كه ابوبكر و عمر به اتّفاق ابوعبيده جرّاح بعد از باخبر شدن از تشكيل سقيفه به آنان پيوستند. اسيد بن حضير، عويم بن ساعده و عاصم بن عدي از طايفه بني عجلان انصار، و مغيرة بن شعبه و عبدالرحمن بن عوف نيز به آنان پيوستند.(24)

اين دسته مخصوصاً در آن روز براي بيعت با ابوبكر فعّاليت زيادي نموده، خدمات شاياني را انجام دادند. لذا هر دو خليفه - ابوبكر و عمر - هميشه خدمات آن دو را در نظر مي‌گرفتند و ملاحظه آنان را مي‌نمودند. ابوبكر هيچ يك از انصار را بر اسيد بن حضير مقدّم نمي‌داشت و عمر او را برادر خود مي‌خواند.

عويم چون وفات كرد عمر بر سر خاكش نشست و گفت: هيچ كس از مردم روي زمين نمي‌تواند بگويد كه من از صاحب اين قبر بهتر مي‌باشم.

ابوعبيده را بر لشكري كه به جنگ امپراطوري روم شرقي مي‌رفت امير نمود. عمر هنگامي كه مي‌خواست براي خود خليفه و جانشين معين كند افسوس مي‌خورد كه چرا ابوعبيده زنده نيست تا او را پس از خود خليفه مسلمانان كند.

عمر براي مغيرة بن شعبه فعاليت فراواني كرد و نگذاشت حدّ زنا بر او جاري شود و هميشه اسم او در ليست فرمانداران بود. او در بزرگداشت عبدالرحمن بن عوف نيز كوتاهي نكرد و پيش از مرگ خود كليد تعيين خلافت را به دست وي سپرد.

کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3897

غوغاي سقيفه!!

بيعت با ابوبكر!!