کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3908

صفحه 3908

ابوبكر گفت: چنانچه به رضايت و رغبت بيعت نكني، من به اكراه از تو بيعت نمي‌گيرم.

ابوعبيده خطاب به حضرت علي‌عليه السلام گفت: اي ابوالحسن! تو نورس و جواني، اينان پيران طايفه قريش هستند. آن مقدار كه آن‌ها در كارها آزموده‌اند و شناسايي دارند، تو نداري. عقيده من اين است كه ابوبكر براي اين كار قدرتي بيش از تو دارد و اين بار را بهتر به دوش مي‌كشد، و مرد اين ميدان اوست. كار را به او واگذار و فعلاً به او راضي باش، و چنانچه زنده ماندي و كهنسال شدي، البته از نظر فضيلت و خويشاوندي با رسول خدا صلي الله عليه وآله و سبقت در اسلام و جهاد در راه خدا، براي اين كار شايسته‌اي.

حضرت علي‌عليه السلام پاسخ داد: اي گروه مهاجر! بپرهيزيد و از خدا بترسيد و فرمانروايي محمّد را از خانه و خاندانش بيرون مبريد و خانه‌هاي خود را مركز آن قدرت قرار مدهيد، حق و موقعيت اجتماعي خاندان پيغمبرصلي الله عليه وآله را از آنان مگيريد كه به خدا سوگند اي مهاجرين! ما خاندان پيغمبر تا وقتي كه خواننده قرآن، فقيه در دين خدا، عالم به سنت رسول خدا صلي الله عليه وآله و دلسوز به حال اجتماع باشيم، براي اين كار از شما سزاوارتريم. به خدا! هرچه بخواهيد در خاندان ماست، از هوا و هوس خويش پيروي نكنيد كه بيش از پيش از شاهراه حقيقت دور خواهيد شد».

بشير بن سعد گفت: اي علي! چنانچه انصار اين سخنان را پيش از اين‌كه با ابوبكر بيعت كنند، از تو شنيده بودند حتي دو نفر درباره تو با هم اختلاف نمي‌كردند، ولي چه بايد كرد كه كار تمام شد و مردم بيعت كرده‌اند!

پس حضرت علي‌عليه السلام همچنان بر عقيده خود باقي بود، و بدون بيعت با ابوبكر به خانه خود بازگشت.

مبارزات حضرت فاطمه‌عليها السلام‌

ابن ابي الحديد در «شرح نهج البلاغه» از ابوبكر جوهري روايت مي‌كند: فاطمه چون ديد كه چه رفتاري با آن دو نفر (علي و زبير) كردند، پس بر در حجره خود ايستاده و گفت: «اي ابوبكر! چه زود بر خاندان رسول خدا صلي الله عليه وآله مكر ورزيدي، به خدا سوگند كه تا هنگام مرگ با عمر سخن نخواهم گفت».(54)

و به روايت ديگر فاطمه در حالي كه گريه مي‌كرد و شيون مي‌نمود بيرون آمد و مردم را به كناري پس زد.

يعقوبي مي‌گويد: حضرت فاطمه‌عليها السلام بيرون آمد و گفت: «به خدا سوگند! از خانه من بايد بيرون برويد وگرنه سر خود را برهنه مي‌كنم و با موي پريشان به درگاه خدا مي‌نالم». آن‌گاه مردم از خانه بيرون رفتند و كساني هم كه در خانه بودند از آنجا خارج شدند.(55)

ابراهيم نظام نيز مي‌گويد: عمر روز بيعت آن‌چنان بر شكم و پهلوي فاطمه زد كه محسن را سقط كرده، همچنان فرياد مي‌كشيد: خانه را با اهلش آتش زنيد در حالي كه در خانه جز علي و حسن و حسين كس ديگري نبود.(56)