کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3917

صفحه 3917

آري، به خاطر اسلام و به جهت اينكه دين خدا به دست ما برسد بايد يك نفر كه بر حق و حقيقت است جانفشاني و از خودگذشتگي كند و با صبر و بردباري كه مي‌نمايد به اهداف بلند مدت خود برسد و او كسي جز علي بن ابي طالب عليه السلام نبود.

2 - ابراز كينه‌ها

در روايات بسياري از پيامبرصلي الله عليه وآله نقل شده كه زود است امت او كينه‌ها و عقده‌هايي را كه از اسلام و رسول خداصلي الله عليه وآله و حضرت علي‌عليه السلام داشتند بعد از وفات پيامبرصلي الله عليه وآله بر علي‌عليه السلام وارد كنند.

حاكم نيشابوري به سند خود از حيان اسدي نقل كرده كه گفت: «سمعت علياً يقول: قال لي رسول اللَّه صلي الله عليه وآله: انّ الأمة ستغدر بك بعدي و انت تعيش علي ملّتي و تقتل علي سنّتي، من احبّك احبني و من ابغضك ابغضني، و انّ هذه ستخضب من هذا يعني لحيته من رأسه»؛(93) «از علي‌عليه السلام شنيدم كه مي‌فرمود: رسول خدا صلي الله عليه وآله به من فرمود: همانا امت زود است كه بعد از من بر تو نيرنگ كنند در حالي كه تو بر ملت من بوده و بر سنت من قتال مي‌كني، هر كس تو را دوست بدارد مرا دوست داشته و هر كس تو را دشمن بدارد مرا دشمن داشته است، و به طور حتم زود است كه محاسنت به خون سرت خضاب شود.»

او نيز به سندش از ابن عباس نقل كرده كه گفت: «قال النبي‌صلي الله عليه وآله لعلي عليه السلام: أما انّك ستلقي بعدي جهداً. قال: في سلامة من ديني؟ قال: في سلامة من دينك»؛(94) «پيامبرصلي الله عليه وآله به علي‌عليه السلام فرمود: آگاه باش! همانا زود است كه بعد از من متحمل مصائبي شوي. حضرت علي‌عليه السلام فرمود: آيا در سلامت دينم هستم؟ حضرت فرمود: در سلامت دينت هستي.»

ابن عساكر به سندش از انس بن مالك نقل كرده كه گفت: «خرجنا مع رسول اللَّه صلي الله عليه وآله، فمرّ بحديقة فقال علي - رض - : ما احسن هذه الحقيقة! قال: حديقتك في الجنة احسن منها، حتي مرّ بسبع حدائق، كلّ ذلك يقول علي: يا رسول اللَّه صلي الله عليه وآله! ما احسن هذه الحديقة، فيرد عليه النبي‌صلي الله عليه وآله: حديقتك في الجنة أحسن منها. ثم وضع النبي‌صلي الله عليه وآله رأسه علي احدي منكبي علي فبكي، فقال له علي: مايبكيك يا رسول اللَّه؟ قال: ضغائن في صدور اقوام لايبدونها لك حتي أفارق الدنيا. فقال علي - رض - فما اصنع يا رسول اللَّه صلي الله عليه وآله؟ قال: تصبر. قال: فان لم استطع؟ قال: تلقي جميلاً (او جهداً). قال: و يسلم لي ديني؟ قال: و يسلم لك دينك»؛(95) «ما با رسول خدا صلي الله عليه وآله از مدينه خارج شديم، گذرمان به باغي افتاد. علي - رض - عرض كرد: چه قدر اين باغ زيباست؟ پيامبرصلي الله عليه وآله فرمود: باغ تو در بهشت از اين زيباتر است. تا اين كه از هفت باغ گذر كرد و در تمام آن‌ها علي مي‌گفت: اي رسول خدا! چه قدر اين باغ زيباست، و پيامبرصلي الله عليه وآله در جواب او مي‌فرمود: باغ تو در بهشت از اين زيباتر است. آن‌گاه پيامبرصلي الله عليه وآله سر خود را بر يكي از شانه‌هاي علي‌عليه السلام گذاشت و گريست. علي‌عليه السلام به او عرض كرد: چه چيز شما را به گريه درآورد اي رسول خدا؟ حضرت فرمود: كينه‌هايي در سينه‌هاي اقوامي كه آن‌ها را بر سر تو نمي‌ريزند تا اينكه از دنيا رحلت كنم. علي - رض - عرض كرد: چه كنم اي رسول خداصلي الله عليه وآله؟! حضرت فرمود: صبر مي‌كني. علي‌عليه السلام عرض كرد: اگر نتوانستم؟ فرمود: به پيشواز امر زيبا [دشوار] مي‌روي. حضرت عرض كرد: آيا دينم سالم خواهد بود؟ پيامبرصلي الله عليه وآله فرمود: دينت سالم خواهد بود.»

3 - قصد كشاندن اهل بيت عليهم السلام به درگيري‌

مردم بايد بدانند كه هجوم بر خانه حضرت علي‌عليه السلام و فاطمه‌عليها السلام اهداف ديگري نيز داشت كه يكي از آن‌ها كشاندن پاي اهل بيت رسول خدا صلي الله عليه وآله به معركه نزاع و درگير كردن آن‌هاست تا در اين درگيري متعرض اهل بيت شده و آن‌ها را نابود ساخته و تصفيه سياسي نمايند و از اين طريق اسلام را نابود كنند. و لذا حضرت علي‌عليه السلام از اين توطئه شوم آگاه بود و مي‌دانست كه چه نقشه‌هايي براي ضربه زدن به اسلام از داخل و خارج كشيده شده تا با اهداف بلند پيامبرصلي الله عليه وآله مقابله كنند، و با تدابير حكيمانه‌اي كه حضرت انديشيد همه نقشه‌هاي آنان را نقش بر آب كرد.

مگر نبود كه پيامبرصلي الله عليه وآله در ابتداي بعثت به جهت كمبود يار و ياور از مسلمانان، با تدبير و انديشه و آرام آرام اهداف خود را پيگيري مي‌كرد و دست به جنگ و جهاد نمي‌زد و حتي بعد از هجرت تا مدت‌ها اين سياست به جهت ضعف اسلام و مسلمانان ادامه داشت تا اينكه اسلام قدرت پيدا كرد و مسلمانان قوت گرفتند. حال اگر مسلمانان با آن تعداد كمي كه بودند دست به شمشير برده و با قريش مي‌جنگيدند، هرگز پيامبرصلي الله عليه وآله نمي‌توانست به اهداف عالي خود برسد، و بدون هيچ گونه نتيجه‌اي به دست دشمنانش به قتل مي‌رسيد و اصحاب و پيروانش نيز مورد شكنجه قرار مي‌گرفتند. و لذا حكمت و تدبير حكيمانه حضرت بر اين تعلق گرفت كه دعوت او همراه با صبر بر اذيت و آزار و شكنجه دوام يافته تا به اهداف عالي خود نايل گردد، تا خوب از بد تميير داده شده و نخبه‌ها رو شوند.

اين سياست حكيمانه و هوشمندانه به طور وضوح و آشكار از حضرت علي‌عليه السلام بعد از وفات رسول خداصلي الله عليه وآله تكرار شد و حضرت علي‌عليه السلام با صبر و تحمل مصائب بر خود و اهل بيتش و بعد از او امامان معصوم از ذريه آن حضرت‌عليهم السلام با صبوري و تدبير عاقلانه‌اي كه داشتند اين هدف والا را دنبال كرده و به مقصد نهايي رساندند.