کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3938

صفحه 3938

جبله نه تنها در زمان حيات عثمان با او مبارزه مي‌كرد، بلكه از آن جا كه او را يك عنصر خطاكار مي‌دانست، پس از مرگ وي نيز هنگامي كه خواستند جنازه او را در قبرستان بقيع دفن كنند از اين كار جلوگيري نمود و از اين رو جنازه عثمان را به حش كوكب برده و در آنجا دفن كردند.(177)

حش كوكب منطقه‌اي بود در نزديكي قبرستان بقيع كه ديواري آن را از بقيع جدا مي‌نمود و يهوديان مردگان خود را در آن جا دفن مي‌كردند. هنگامي كه معاويه بر سر كار آمد دستور داد تا آن ديوار را خراب كرده تا آن نقطه به بقيع متصل گردد و فرمان داد تا مردم مردگان خود را در اطراف قبر عثمان دفن كنند. به اين ترتيب به تدريج به قبرستان بقيع متصل گرديد.(178)

34 - ابوقتاده حارث بن ربعي انصاري‌

او كه از اصحاب با وفاي پيامبرصلي الله عليه وآله و از مجاهدان صدر اسلام بود بعد از رحلت پيامبرصلي الله عليه وآله از روش راستين او پيروي كرد و از مسير حق منحرف نشد. او مي‌دانست كه محور اصلي حكومت و رهبري اسلامي كجاست و چه كسي شايستگي رهبري جامعه اسلامي را دارد.

او بر اثر همين شناخت صحيح در مسأله رهبري و پيشوايي جهان اسلام و آگاهي از وصيت اكيد پيامبرصلي الله عليه وآله در اين زمينه كه داشت، پس از حضرت پيوسته در كنار حضرت علي‌عليه السلام بود و در زمان خلافت او نه تنها تبليغات گمراه كننده معاويه نتوانست عقيده او را سست كند و فتنه‌هاي نهروان و جمل او را از پيروي حضرت باز دارد. بلكه همانند كوهي استوار در تمام جبهه‌ها يعني جمل و صفين و نهروان در ركاب حضرت بود و جانانه جنگيد.(179)

او نه تنها يك مرد نظامي لايق و وفادار بود بلكه در كشورداري و اداره امور اجتماعي نيز فردي شايسته و قابل اعتماد به حساب مي‌آمد. به همين دليل، اميرالمومنين عليه السلام مدتي او را به فرمانداري شهر مكه منصوب كرد.(180)

ابوقتاده انصاري از جمله كساني بود كه بر جنايت خالد بن وليد نسبت به مالك بن نويره سخت خروشيد و با خود سوگند ياد كرد كه هرگز در سپاهي كه تحت فرماندهي خالد باشد شركت نكند.(181)

او پس از عمري تلاش و كوشش در راه اعتلاي اسلام در زمان خلافت اميرمؤمنان‌عليه السلام چشم از جهان فروبست و حضرت علي‌عليه السلام بر جنازه او نماز گذارد.(182)

35 - حجاج بن عمرو بن غزيه مازني‌

او از جمله اصحاب پيامبرصلي الله عليه وآله است كه بعد از وفات حضرت به امام علي‌عليه السلام ملحق شد و در جنگ صفين با جملاتي احساسي و آتشين مردم را براي ياري حضرت تشويق مي‌كرد و معاويه را عامل گمراهي و بدبختي مردم معرفي مي‌نمود.(183)