کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 3962

صفحه 3962

ضروري به نظر مي‌رسد كه نسل حاضر و جهان معاصر بفهمد شيعه در طول چهارده سده چه مي‌گويد و با اين همه اسناد و مدارك درصدد اثبات چيست؟ و براي چه جهتي آن‌ها را گردآوري مي‌كند؟ دعوت شيعه به تدبر و تأمل در واقعه غدير خم در مقياس مسايل انساني كجا جاي دارد؟ مضمون اين نَفَس متصل از حديث «بدء الدعوة» در سال سوم هجري تا ده‌ها حديث ديگر، تا خطبه غدير چيست؟ آيا اين همه درگيري بر سر مسأله‌اي است انقراض يافته، يا بر سرامري زنده تا روزي است كه زندگي هست. شيعه با طرح مسئله غدير و دعوت مردم به تدبر در مفاد آن در حقيقت مردم را به استيفاي حقوق خود دعوت مي‌كند. مسأله «عصمت» كه شيعه در رهبري شرط مي‌داند غير از اين چه معني دارد؟ اين كه شيعه مي‌گويد: رهبري جز نوع خدايي آن پذيرفته نيست و امامت ادامه شؤونات نبوت است جز وحي جز اين چه معنا دارد؟ كسي كه درباره موضوع غدير خم سخن مي‌گويد يا كتاب مي‌نويسد در حقيقت مقصود او دفاع از اسلام است نه شخص اميرمؤمنان علي بن ابي طالب‌عليه السلام، و دفاع از اسلام هم به عينه دفاع از انسان و انسانيت در قلمرو وسيع آن مي‌باشد. لذا بايد اين مسأله را به خوبي روشن نماييم.

علي اصغر رضواني‌

آثار بحث از غدير

اشاره

برخي مي‌گويند: بحث از مسائل تاريخي صدر اسلام و صحابه پيامبرصلي الله عليه وآله و سيره و روش آن‌ها و اختلافاتي كه بين آنان بوده نه تنها بي‌فايده است بلكه باعث ايجاد كينه و اختلاف و نزاع و مشاجره بين مسلمانان خواهد شد. ولي به نظر مي‌رسد كه اين چنين نخواهد بود؛ زيرا بحث از سيره و زندگاني افرادي معصوم همچون حضرت علي‌عليه السلام داراي آثار و بركاتي است كه اينك به برخي از آن‌ها اشاره مي‌كنيم.

1 - تفكر كردن‌

خداوند متعال مي‌فرمايد: «فاقْصُصِ الْقَصَصَ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ»؛(1) «اين داستان‌ها را [براي آن‌ها] بازگو كن، شايد بينديشند [و بيدار شوند].»

2 - عبرت گرفتن‌

خداوند متعال مي‌فرمايد: «لَقَدْ كانَ فِي قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لِاُّولِي الْأَلْبابِ»؛(2) «در سرگذشت آن‌ها درس عبرتي براي صاحبان انديشه بود.»

و نيز مي‌فرمايد: «فاعْتَبِرُوا يأُولِي الْأَبْصَرِ»؛(3) «پس عبرت بگيريد اي صاحبان چشم.»