کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4106

صفحه 4106

حضرت علي عليه السلام: واعلم، أن إمامكم قد اكتفي من دنياه بطمريه يسد فورة جوعه بقرصيه يعطم الفلذة في حوله إلا في سنة أضحية.

بدان؛ امام شما (در اين دنيا) فقط به دو قطعه پيراهن واز طعام به دو قرص نان اكتفا نموده، هيچ‌گاه از گوشت نمي‌خورد، مگر در سالي يك مرتبه آن هم در روز عيد قربان. هيچ سنگي بر سنگي نگذاشته ودر قصور وكاخي زندگي نكرده واسبان تيز پر را سوار نشده تا با ضعيف ترين ودورترين كسان ملت خود همدردي كند. حضرت در مكان ديگر ودر بيانات زيباي خود اين‌گونه مي‌فرمايد:

«لعل هناك بالحجاز أو اليمامة من لا طمع له فري القرص ولا عهد له بالشبع». چه بسا در حجاز ويمايمه كسي كه قرص ناني نيز نداشته واو را سير نكرده باشد وجود داشته باشد لعل در فرمايش حضرت يكي از ادات وحروف رجاء است كه حضرت علي عليه السلام در آن زمان در مقابل منتقدين بيان فرمودند آن كساني كه در باره تفضيل علي بن ابي‌طالب در قرآن نيز شك نمودند آن جا كه قرآن مي‌گويد:

(إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ)

به درستي كه ولي خدا ورسول وآن كساني كه اقامه نماز مي‌كنند، وزكات مي‌دهند در حالي در ركوعند.

دشمنان نمي‌توانند فرمايش حضرت علي عليه السلام «لعل» شك وشبه‌اي وارد سازند، زيرا در قلوب مردم مسؤليت وعدل در باب رعيت وضرورت اهتمام ورسيدگي به ديگران واحساس درد وآرزوهاي جامعه را حضرت (در تعداد بسياري از خطبه هايشان) بيان نموده است.

سؤال: براي چه حضرت كه امير سخنوران وسيد سخنوران است اين كلمه «لعل» را بيان نموده ونه حرف ديگري؟

ج: حضرت علي با بيان اين كلمه همواره مي‌خواستند وظيفه مهم وحياتي حاكمان دولتمردان اسلامي را بيان نمايند، آن مسؤليت بزرگي را كه بر گرده وبر عهده دارند، بر حاكمان واجب وضروري است تا جهت رفع ومحو گرسنگي افرادي كه در دورترين نقاط دولت اسلامي حتي بنابر احتمال زندگي مي‌كنند، همت گمارند وخود را با ايشان (گرسنگان) مقايسه كنند تا تسلي خاطر دل گرسنگان وبيچارگان گردد. حضرت خود را از غذاها سير نمي‌سازد بدان جهت كه احتمال وجود كسي كه سير نشده باشد را مي‌دهد وگوشت نمي‌خورد زيرا احتمال وجود افرادي كه در طول سال نتوانند از اين ماده ومنبع پر انرژي استفاده كنند را مي‌دهند.

علي عليه السلام اين گونه است تا رهبر وسر مشق باشد، تا اسوه صبر باشد، نه فقط براي اهل كوفه واطراف آن ونه براي مردم عراق وكشورهاي مجاور زيرا حضرت براي اين افراد رزق كثير وزندگي مرفه را آماده كرده بود، همان گونه كه خود حضرت به اين مطلب تصريح كرده است، بلكه اشاره به دورترين مناطق از كوفه وعراق مي‌كند كه از پايتخت دولت اسلامي هزاران كيلومتر فاصله دارد.

از اين رهگذر اهميت حياتي غدير براي همگان منكشف مي‌شود، زيرا در دل غدير اين گونه صفات عالي وتعاليم بلند ووالا كه تعادل روحي وعقلي ومعنوي ومادي جامعه وفردي را در بر مي‌گيرد وسعادت ونيك بختي فرد وگروه ودولتمندان ورعيت با هم نهفته است.