کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4124

صفحه 4124

از تن پوش دنيا به دو لباس و از غذاي آن به دو نان اكتفا كرده بود.

نه خشتي بر خشتي گذاشت، نه ساكن قصري شد و نه سوار اسبي. او اين همه را به آن علت بر خويش تحميل مي‌كرد كه احتمال مي‌داد شايد در دورترين مناطق قلمرو حكومتش افرادي باشند كه حتي يك وعده غذاي سير نيز نخورده‌اند: ولعل هناك بالحجاز او اليمامة من لا طمع له في القرص ولا عهد له بالشبع.

شايد در مناطق حجاز و يمامه كساني باشند كه در حسرت قرص ناني به سر مي‌برند و هيچ وقت سيري را تجربه نكرده‌اند.

بر طبق اين فرمايش، علي عليه السلام همين كه احتمال مي‌دهد شايد در دورترين مناطق قلمرو حكومتش گرسنه‌اي وجود داشته باشد، خود سير نمي‌خوابد و از خوراك و پوشاك و مسكن و رفاه معمولي و عادي هم پرهيز مي‌كند.

ايشان با اين روش دو هدف را دنبال مي‌كرد، اول آن كه مي‌خواست زمينه هر نوع انتقاد از خود را به عنوان يك حاكم اسلامي از ميان ببرد و بهانه را از دست منتقداني كه هر نوع فضيلت او را انكار مي‌كردند بگيرد.

و دوم آنكه حكام را نسبت به مسؤليت خطيري كه در قبال رنج و گرسنگي مردم تحت حكومت خويش دارند آگاه سازد و ضرورت عدالت ورزي و همدردي با آنان و تلاش براي تأمين رفاه و راحتشان را گوشزد نمايد.

در سيره علي عليه السلام همين كه احتمال وجود گرسنگاني در دورترين مناطق كشور باشد، مسؤليت‌آور است و حاكم را ملزم مي‌سازد كه زندگي شخصي خويش را در سطح زندگي آنان تنظيم كرده و در غمشان شريك گردد.

اينجاست كه اهميت غدير بيش از پيش رخ مي‌نمايد و ارزش‌ها و آموزه‌هاي عالي و بلند آن روز به روز آشكارتر مي‌شود. ارزش‌هايي كه تضمين‌كننده تعادل روحي و عقلي و مادي و معنوي براي جوامع و افراد انساني است و سعادت فرد و جمع و حاكم و محكوم را به دنبال مي‌آورد.

آموزه‌هاي مكتب غدير

آموزه‌هاي غدير به حدي دامن‌گستر و عميق است كه هيچ كس را ياراي درك تمام آن نيست. اما پاره‌اي از اين آموزه‌ها همان است كه در گفتار و كردار علي عليه السلام متجلي گرديده است. به عنوان نمونه توجه خوانندگان را به اين عبارت بسيار كوتاه، اما فوق‌العاده عميق جلب مي‌كنم كه فرمود: والله لو أعطيت الاقاليم السبعة بما تحت افلاكها علي ان أعصي الله في نملة اسلبها جلب شعيرة، ما فعلت.