کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4228

صفحه 4228

من مات ولم يعرف إمام زمانه، مات ميتةً جاهلية.(192)

به موجب اين حديث، كساني كه بدون شناخت امام زمان خود، ازدنيا بروند، چنان است كه به مرگ جاهليت مرده باشند و هيچ رابطه و نسبتي با اسلام و آيين مسلماني ندارند.

اين حديث از احاديث بسيار معتبر است و شيعه و اهل سنت بر تواتر آن تصريح كرده‌اند. از ميان علماي شيعه شيخ مفيد از افرادي است كه در اين باره مي‌گويد:

اين حديث به صورت متواتر از پيامبر صلي الله عليه وآله وسلم روايت شده است.(193)

ايشان همچنين در رساله ديگري با عنوان الرسالة الأولي في الغيبة مي‌نويسد:

روايت «من مات وهو لا يعرف إمام زمانه مات ميتةً جاهلية» صحيحه است و اجماع اهل آثار بر آن گواهي مي‌دهد.(194)

و در ميان علماي اهل سنت مي‌توانيم از «سليمان‌بن ابراهيم قندوزي حنفي» نام ببريم كه صريحاً اظهار داشته است:

حديث «من مات ولم يعرف إمام زمانه مات ميتةً جاهلية» مورد اتفاق علماي خاصه و عامه است.(195)

اين‌كه رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم عدم معرفت امام زمان را در رديف شرك و الحاد و كفر خوانده‌اند، از آن رو است كه انسان وقتي امام حقيقي و واقعي‌اش را نشناخت، راه را گم مي‌كند و از صراط مستقيم منحرف شده و در نتيجه، هر چه بيشتر پيش برود بيشتر از هدف دور مي‌شود.

پس براي آن كه دچار كژ راهه‌ها نشويم و راه را گم نكنيم، در درجه نخست بايد بكوشيم كه امام زمان خود را بشناسيم و امام زمان ما، كسي جز حضرت حجة بن الحسن المهدي - عجل اللَّه تعالي فرجه الشريف - نيست. او مصداق منحصر به فرد امام مفترض‌الطاعه مي‌باشد كه به اذن و امر خدا زنده است و شاهد و ناظر اعمال و رفتار عموم مردم، به ويژه شيعيان، و بالاخص علما و طلاب است.