کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4233

صفحه 4233

اين چنين نسبت‌هاي دروغ به ائمه اطهار عليهم السلام، بخصوص حضرت امام باقر و امام صادق عليهما السلام بسيار بوده و خود ائمه عليهم السلام نيز به اين مطلب تصريح كرده‌اند، از جمله:

امام صادق عليه السلام درباره مغيرةبن سعيد كه كارش جعل حديث و تحريف احاديث است مي‌فرمايند:

… فإن المغيرةبن سعيد - لعنه اللَّه - دَسَّ في كُتب أصحاب أبي، أحاديث لم يحدّث بها أبي؛(208) همانا مغيرةبن سعيد - كه خدايش لعنت كند - رواياتي در كتب اصحاب پدرم (امام باقر عليه السلام) وارد كرد كه پدرم هرگز آنها را نفرموده بود.

همچنين يونس‌بن عبدالرحمن مي‌گويد: [زماني كه] در عراق بودم، در آن‌جا شماري از اصحاب امام باقر عليه السلام و همچنين جمع انبوهي از اصحاب امام صادق عليه السلام را ديدم. از آنان روايات فراواني شنيدم و كتاب‌هاي آنان را [كه روايات‌شان را در آنها نوشته بودند]تحصيل كردم؛ (وقتي خدمت امام رضا عليه السلام رسيدم) آنها را به ابوالحسن الرضا عليه السلام نشان دادم؛ حضرتش بسياري از آن روايات را رد كردند و آنها را دروغ‌هايي شمردند كه به امام صادق عليه السلام نسبت داده‌اند و به من فرموند:

اِنَّ أَبا الخطاب كذب علي أبي عبداللَّه عليه السلام، لعن اللَّه أبا الخطاب، وكذلك أصحاب أبي الخطاب يَدسّون هذه الأحاديث إلي يومنا هذا في كتب أصحاب أبي عبداللَّه عليه السلام؛(209) خدا ابوالخطاب را لعنت كند، او بر امام صادق عليه السلام دروغ مي‌بست؛ همچنين اصحاب ابوالخطاب نيز تا به امروز، روايات جعلي و دروغين را در كتب اصحاب امام صادق عليه السلام وارد مي‌كنند.

همچنين هشام‌بن الحكم از امام صادق عليه السلام روايت مي‌كند كه حضرت فرمودند:

كان المغيرةبن سعيد يتعمّد الكذب علي أبي ويأخذ كتب أصحابه، وكان أصحابه المستترون بأصحاب أبي يأخذون الكتب من أصحاب أبي، فيدفعونها إلي المغيرة، فكان يدسّ فيها الكفر والزندقة ويسندها إلي أبي، ثم يدفعها إلي أصحابه …؛(210) مغيرةبن سعيد آگاهانه و از سر عمد بر پدرم دروغ مي‌بست [روايات دروغ به ايشان نسبت مي‌داد]. او ياراني داشت كه در ميان اصحاب پدرم رخنه كرده بودند، آنان كتاب‌هاي اصحاب پدرم [كه روايات را در آنها نوشته بودند]را [به امانت]مي‌گرفتند و به مغيرة مي‌دادند، و او [مطالب] كفر و زندقه را در آن كتاب‌ها وارد مي‌كرد و آنها را به پدرم نسبت مي‌داد، آن‌گاه كتاب‌ها را به اصحاب پدرم باز مي‌گرداند.

اشكالات دِلالي‌

گذشته از اشكالات سَندي، اين دسته از روايات، از جهت دِلالت نيز ناتمام‌اند و قابل پذيرش نيستند، زيرا مفاد بسياري از آنها با ضروريات مذهب و شريعت در تعارض است و به هيچ عنوان نمي‌توان آنها را توجيه كرد.

اصولاً حضرت امام مهدي - عجل اللَّه تعالي فرجه الشريف - مي‌آيند كه عدالت را بياورند و بساط جور و جفا و ظلم و ستم را برچينند. بنابراين امكان ندارد بخواهند از راه ظلم، به عدل برسند و يا از طريق ايجاد بدعت، سنت جدش حضرت محمد صلي الله عليه وآله وسلم و اميرالمؤمنين علي عليه السلام را احياء كنند. سنت رسول خدا صلي الله عليه وآله وسلم آن بود كه اجازه نمي‌دادند هيچ زن بارداري را حد بزنند و يا قصاصش نمايند؛ ولي بر حسب آنچه محمدبن علي كوفي نقل كرده است، حضرت مهدي - عجل اللَّه تعالي فرجه الشريف - شكم زنان بارداري را كه از ترس و براي حفظ جان خود مسيحي شده‌اند پاره مي‌كند!!.