کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4381

صفحه 4381

«اِنّ ابن ابيطالب لا يقاس احداً».(18)

پيامبر مي‌فرمايد: اي مردم! هيچ كس را با پسر ابيطالب مقايسه نكنيد، فقط علي، علي است. «فَإِنَ عَلِياً مِنِّي وَ أَنَا مِنْه.»(19)

وقتي پيامبر مي‌خواهند ارتباط تنگاتنگ خود با علي( را يادآوري كنند. همان يكي بودن مقام خود را تذكّر مي‌فرمايد.

تقواي بي‌مانند علي عليه السلام

هنگامي كه در كنار اين معرفت به تقواي اميرالمؤمنين ( مي‌رسيم، مي‌بينيم كه علم علي مبتني بر معرفت است و مگر نه اين است كه:

«وَ مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنسَ إِلَّا لِيعْبُدُونِ».(20)

من جن و انس را نيافريدم جز براي اين كه عبادتم كنند. (و از اين راه تكامل يابند و به من نزديك شوند.)

عمدهي مُفسّران، آيه را اينگونه تفسير كرده‌اند كه ما جن و انس را براي عبادت آفريده‌ايم و متفق‌القول گفته‌اند كه براي معرفت آفريده شده‌اند. پس جوهر عبادت، معرفت است و بدون آن تحقق هيچ عبوديتي امكان ندارد. هر كسي بهره‌مندي بيشتري از اين جوهر دارد، عابدتر است و هر كه عابدتر است فاضل‌تر خواهد بود؛ به همين منوال آنكه فاضل‌تر است برتر نيز هست. وقتي انساني اين سير را طي مي‌نمايد و به مقام افضليت مي‌رسد، آنچه خداوند بر او ارزاني و مرحمت مي‌كند، تقواي الهي است.

«… هُدي لِلْمُتَّقِينَ ( الَّذِينَ يؤْمِنُونَ بِالْغَيبِ وَيقِيمُونَ الصَّلاةَ …»(21)

«… (پرهيزكاران) كساني هستند كه به غيب [آنچه از حسّ پوشيده و پنهان است] ايمان مي‌آورند؛ و نماز را برپا مي‌دارند …».