کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4386

صفحه 4386

زماني نازل شد كه اميرالمؤمنين ( ايستاده است و در مقابل او، فارس و جنگاور بزرگ قريش قرار دارد. خداوند اين آيه را در شأن و فضيلت علي عليه السلام نازل مي‌كند، در آن جنگ هفتاد نفر از مكّيان كشته شدند كه سي و شش نفر آنها به دست اميرالمؤمنين ( به هلاكت رسيدند.

در اُحُد كار به آنجا رسيد كه: لقد اصابت علياً يوم اُحُد ستةعشرة ضربة كل ضربة تلزمه الارض، فما كان يرفعه الا جبرئيل.(28)

شانزده زخم بر علي عليه السلام وارد آمد كه براي هر كدام از آنها كافي بود تا زمينگير بشود؛ اما گويا جبرئيل علي( را بلند مي‌كرد.

از «ابن مسعود» سؤال كردند كه آيا واقعاً در احد مردم از اطراف پيامبر فرار كردند و كسي براي حمايت پيامبر باقي نماند؟

«انهزم الناس عن رسول‌اللَّه حتي لم يبق معه الاّ علي و ابودجانه و سهل. قال: اِنهزم الناس الا علي وحده.»(29)

پاسخ مي‌دهد: آري و فقط سه نفر باقي ماندند و باز مي‌پرسد آيا آن سه نفر ماندند؟ خير، آنها هم فرار كردند و تنها كسي كه در اُحُد و در كنار پيامبر باقي ماند و جان خويش را سپرِ جان نبي مرسل نمود و تيرها را به تن مي‌خريد فقط علي بن ابيطالب بود.

در شرح نهج‌البلاغه جلد 3، ص 377 و بقيه مسانيد آمده است كه در احد مشركان بيست و هشت كشته دادند كه دوازده تن آنها به دست اميرالمؤمنين كشته شدند.

پس به لحاظ آماري نيمي از كشتگان بدر و نيمي از به هلاكت رسيدگان احد به وسيله علي( به قتل رسيده‌اند، پس مشخص است كساني كه چنين كشته‌هايي به دست علي عليه السلام داده‌اند و به تعبير نقل از دعاي ندبه، در دل كينه و «أَحْقَادا بَدْرِيةً وَ خَيبَرِيةً وَ حُنَينِيةً» دارند، چه خواهند كرد.

در جنگ احزاب و جنگ خندق، دلاوري و جنگاوري علي( بر كسي پوشيده نيست. در خصوص نزول سوره احزاب «آلوسي» در «روح‌المعاني» جلد 21 مي‌نويسد: كَفَي اللَّهُ الْمُؤْمِنِينَ الْقِتالَ.

خدا مؤمنين را كفايت كرد از اينكه با بزرگاني كه با دوازده هزار نفر نيرو آمده بودند، بجنگند چرا كه: « اليوم برز الايمان كله للشرك كله».(30)