کتابخانه بالقرآن

بانک غدیر صفحه 4500

صفحه 4500

اگر بگويند اسلام و نگويند علي، اين قلبي است كه خوني در آن جريان ندارد.

آري، اينگونه پيشوا … نه يزيد و وليد، نه حجاج و خالد قسري، نه‌هارون الرشيد و متو كل عباسي …

اصولاً نگريستن به واقعه غدير به چشم يك امر تاريخي كه قروني بر آن گذشته است،نگريستن به واقعه غدير خلاف فهم دين است و فهم اين واقعه. صورت ماجراي غدير، يك امر تاريخي است كه 14 قرن بر آن گذشته است، اما محتواي آن چه؟ بر خود اسلام نيز 14 قرن گذشته است. بر دعوتهاي اسلام: دعوت به يكتا پرستي، حريت، عدالت، نماز و زكات و جهات و امر به معروف و نهي از منكر نيز 14 قرن گذشته است، اما اينها حقايق زماني نيستند، حقايق ابديند. اينها را با واحد «زمان» نمي‌توان سنجيد، با واحد «انسان» و واحد «حيات انساني» بايد سنجيد. و به ديگر سخن، اينها حقايق خداييند كه تا جاودان دگرگوني نيابند، چنانكه قرآن فرموده است: «ولن تجد لسنة الله تحويلا». محتواي غدير نيز يكي از همين حقايق خدايي و ابدي است، كه تا هر لحظه كه فجر بدمد و طلوعي باشد و روزي آيد، حقيقت آن از نظر منطقي الهي بايد حكم بر زندگي و زندگيها باشد.

[صفحه 43]

اگر بخواهيم در اين باره سادهتر از اين سخن بگوييم، يعني سخني بگوييم در سطر مسائل ملموس انساني، بايد به كلام دكتر عبدالعزيز الدوري توجه كنيم:

تاريخ امت اسلام، يك واحد پيوسته و مربوط به هم است، مانند حلقه‌هاي يك زنجير يا بستر يك رود، كه پارهاي از آن، زمينه پاره ديگر است. وضع كنوني امت، نتيجه سير تاريخي گذشته است، و سرآغاز راه گشايي به سوي آينده. بنابراين، در تاريخ ما هيچ انقطاع و گسستگي وجود ندارد و هيچ پديدهاي در آن، بدون ريشه و زمينه پيشين وجود نمي‌يابد. پس براي درك وضع كنوني امت (و اينكه چه علتهايي باعث انحطاط امت شد، و چه چيزهايي هم اكنون موجب پيش افتادن مي‌شود)، بايد ريشه‌هاي فرو رفته در گذشته و روش زندگي امت را در خلال قرون و اعصار پيشين درك كنيم. اين سخن بدان معني نيست كه بايد به عقب بر گرديم، نه، بلكه به اين معني است كه بايد ذات و هويت امت مسلمان را (با تامل در گذشته، و چگونگي حكومتها وزندگانيها) بفهميم و با كنار ريختن پوسته‌هاي صرفاً تاريخي آن، براي حركت دادن مسلمانان به پيش، يك جنبش سازنده تدارك بينيم. هر امتي دوره‌هاي انقلابي داشته است. در تاريخ اسلام نيز دوره‌هاي متفاوتي وجود يافته است. ممكن است تاثير يك دوره بسيار دور، در وضع كنوني امت، از يك دوره بسيار نزديك بيشتر باشد … [37].

اكنون با توجه به آنچه گفته شد، حتي يك خواننده جوان كه شايد خود را فارغ از اين بحثها و چند و چونها تصور كند، يا سري در اين سرها نداشته باشد، يا اطلاعاتي در اين مقوله به دست نياورده باشد مي‌تواند بفهمد كه اين همه اهتمامي كه هم از روزگاران قديم به مسئله غدير مي‌شده است و تاكنون نيز ادامه دارد، از اينجاست. و از اينجاست كه پس از پيامبر اكرم، علي بارها بدان احتجاج كرده

[صفحه 44]

است. [38] و همين گونه شخصيتهاي اسلامي ديگر، مانند بانوي اكرم فاطمه زهرا، امام حسن مجتبي، امام حسين، عبدالله بن جعفر، عمار ياسر، اصبغ بن نباته، قيس بن سعد انصاري، و حتي عمر و بن عاص و عمر بن عبدالعزيز و مامون عباسي. [39].

و از اينجاست كه امام محمد باقر و امام جعفر صادق و امام علي بن موسي الرضا، (ع)، غدير را مطرر كرده‌اند و روز غدير را عيد مي‌گرفته‌اند و به مردم يادآوري مي‌كرده‌اند كه «غدير» بزرگترين عيد اسلام است.